X-mas pudding

Het zit er weer op. Kerstmis 2011 en het zal nooit meer terugkomen. Ondanks al mijn muizenissen die ik heb rond kerst, waren het genoeglijke dagen. De familiecontacten aangehaald en tradities in ere zij god in den hoge gehouden. Voor het kersteten gisteravond heb ik de verkorte versie van het kerstverhaal weer verteld. Ik geniet van dat ene zinnetje: “eer Quirinius landvoogd van Syrië was.” (Luk2:2) Als kind begreep ik daar geen letter van en ook nu nog ontgaat mij het verband tussen Syrië en Judea. Maar ik wil dat graag zo laten. Kerstmis blijft een wonderlijk gebeuren, zeker als je een wankel geloof koestert.
Het kersteten zelf had de proporties die zoiets schijnt te moeten hebben. Ex en Zoon waren te gast alsmede Vriend met twee dochters. Er werd wat afgekookt. Zoon was druk in de weer met een delicieus voorgerecht, Gade kookte zowel gewoon, als vegetarisch ( de dochters van Vriend) en iets met vis (Ex).  De overigen deden zich tegoed aan de te ruim ingekochte hazenpeper. En dat terwijl we allemaal wisten dat er nog een gaatje overgehouden moest worden voor de X-mas pudding. Zolang ik Ex ken, en dat is al bijna 50 jaar, hoort deze pudding voor mij bij deze dagen. Het is een stevige cake met talloze ingrediënten destijds op onnavolgbare wijze klaargemaakt door de moeder van Ex en steeds gehuld in blauwe vlammen opgediend. Geserveerd met warme custard. De moeder van Ex heeft het recept niet meegenomen in haar graf maar doorgegeven aan haar dochter, die elk jaar, ook als zij niet bij ons mee-at, zorgde dat bij enige kerstmaaltijd de X-mas pudding niet ontbrak. En zo ook weer gisteravond. De lichten gaan uit, ik verwarm de whiskey en giet die over de pudding. Het is maar een armetierig vlammetje, toch te weinig whiskey genomen, maar het gejuich is er niet minder om, zeker als er later nog drie vuurwerkfonteinen in de pudding ontstoken worden. Kerstmis is nu compleet. Blijkt het bij mij toch ook om eten te draaien en vooral om die pudding die ik Ex ter ere vanaf nu EX-mas pudding zou willen noemen.