Welkom

Op 21 augustus 2010 schreef ik mijn eerste blog met dezelfde titel. Nu heet deze aflevering weer zo. Maar de reden daarvoor lijkt in de verste verte niet op die van meer dan twee jaar geleden. Maar een andere titel is vandaag niet mogelijk.
Elke ochtend bij het ontbijt en ’s avonds bij het koken luister ik met wisselend genoegen naar Radio 1. Natuurlijk is het terecht dat zij een mooie prijs hebben gewonnen als beste radiostation, maar op een paar dingen is wel wat af te dingen. Zo erger ik me geregeld aan het vervelende ondervragingstechniekje van Lara Rensen in het Radio 1-journaal en ’s avonds kan ik niet vlug genoeg bij de uitknop zijn om het populistische gezwets van Joost Eerdmans te smoren.
Het Radio 1-journaal stuurt elke ochtend wat journalisten op pad. Ter plekke interviewen zij deskundigen over het een en ander. Maar zij schromen niet om een toevallige passant aan het woord te laten. Je bent publieke omroep of niet. Nu zijn het niet de meest uitgewogen oordelen die je van de man of de straat te horen krijgt, maar af en toe zet het verrassende antwoord wel tot nadenken aan. Eergisteren was er weer zo’n straatinterview. Vraag me niet meer precies waar het over ging. Zal wel het kabinetsbeleid zijn geweest, alsof dat er al zou zijn, of de gewijzigde NS-dienstregeling die het reizen naar België een stuk lastiger maakt. Ik ben het vergeten omdat ik gepakt werd door het einde van het gesprek tussen de reporter en de jonge vrouw die om haar mening werd gevraagd. De reporter bedankte haar voor haar bijdrage en zij antwoordde niet met “Graag gedaan” of woorden van gelijke strekking. Nee, zij zei eenvoudigweg: “Welkom”. En dat gewoon op zijn oer-Hollands uitgesproken. Geen Engels ondertoontje was er in te beluisteren. Een prachtig voorbeeld van de geheime Engelse invasie in onze taal. Het “You’re welcome” werd simpel Nederlands gemaakt tot “Welkom”. En het frappante vond ik dat een begroetingsformule ging dienen als afsluitingswoord. Voor mij werd er die ochtend taalgeschiedenis geschreven.