Kiezen

Ik ga op 12 september zeker stemmen. En nu weet ik ook op wie. Ik heb zowel de Stemwijzer als het Kieskompas geraadpleegd. En bij beide kwam dezelfde uitslag eruit. Ik had het meeste met Groen Links, op een neuslengte gevolgd door de Partij van de Arbeid. De richting was dus duidelijk. In het verleden hebben die beide partijen mijn voorkeur gehad. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb ook wel eens heel anders gestemd. En dat dan met name voor provinciale verkiezingen. Daar stemde ik ooit D66. Niet vanwege de beginselen, maar omdat op een verkiesbare plaats een goede bekende stond. En ik durf nu zelfs te bekennen dat ik nog niet zolang geleden op het CDA heb gestemd, omdat een goede vriendin op de lijst stond. Laat duidelijk zijn:  ik stemde niet op de partij, maar op de persoon. Natuurlijk weet ik ook wel dat ik daarmee die partij aan een stem hielp, maar mensen gaan toch boven programma’s?
Ook bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen liet ik mij niet door programma’s leiden, maar puur door  de voorkeur voor een persoon. Zo kwam ik uit bij een klein lokale partij. Reden was ook dat mijn eigen raadslid, waar ik jaren op stemde zich niet meer kandideerde of door de een of andere commissie niet meer op de lijst was geplaatst. Politiek partijen zijn slangenkuilen en in dat gekrioel worden de eigen principes over eerlijk en samen met voeten getreden, hoe moeilijk dat in een slangenkuil ook is.
Deze week gleed de kandidatenlijst voor de verkiezingen van 12 september bij mij in de bus. Ik ging op zoek naar bekende namen, namen van mensen die ik min of meer persoonlijk ken. De oogst was mager. Een op de lijst van 50+, zo waar een op de lijst van de Partij van de Toekomst, maar daar zie ik helemaal geen heil in. Dan valt mijn oog op nr. 31 van de  PvdA. Jaren geleden heb ik met hem gewerkt aan een project bestuurlijke vernieuwing. Dat was toen we allebei nog voor de zelfde overheid werkte. Gekscherend was de slagzin voor ons project toen “Wij hebben een probleem voor al uw oplossingen”. Het project is een zachte dood gestorven.
Toen ik zijn naam zag, wist ik dat mijn zwevende stem geland was.