Opening

Het is vrijdagavond. Gade en ik maken ons op om naar de opening van een tentoonstelling in Museum Het Valkhof te gaan. Gade is lid van de Raad van Toezicht, vandaar dat we uitgenodigd zijn. Gade en partner. Als we tegen tien voor zeven aangefietst komen is het wel erg rustig bij het museum. We stallen de fiets, bekijken nog eens de uitnodigingskaart en ja hoor, daar staat het toch duidelijk. De opening is op zaterdag 8 september. Zo vroeg zijn we nog nooit op een afspraak geweest. We besluiten om maar niet te wachten tot de volgende dag. De bioscoop dan maar? De bioscoop dus. Woody Allens Romefilm is een goed alternatief.
Het is zaterdagavond. Gade is elders en ik maak me toch maar op om naar de opening van een tentoonstelling in Museum Het Valkhof te gaan. Als ik tegen tien voor zeven aangefietst kom is het afgeladen vol bij het museum. Bijna alle fietsstallingsplaatsen zijn bezet. Binnen is er geen stoel meer vrij en heel veel mensen moeten staan. Zelfs voor een collega van Gade in de Raad van Toezicht is er geen zitplaats meer over. En het is warm, heel warm. De directeur opent de bijeenkomst en vertelt over de nieuwe plannen van het museum. Ondanks de sombere vooruitzichten kiest het museum voor de vlucht naar voren: uitbreiding van de tentoonstellingsruimten en verplaatsing van het museumcafé naar de voorkant van het gebouw met daarbij een groot terras. En het museum gaat inhoudelijk kiezen voor drie speerpunten: De Romeinen, Nijmegen en Popart. Die eerst twee zijn een logische combinatie. Maar Nijmegen en popart, dat zal zich nog moeten bewijzen. De conservator vertelt enthousiast over zijn wereldwijde netwerk, tientallen namen van mij onbekende grootheden vliegen door de ruimte en hij beveelt de expositie ‘Popart in Europa’ zeer in onze aandacht aan. Dan treedt ook nog Ad Visser, een relict uit de tijd van de popart, op. Hij is niet te verstaan, maar dat kan ook liggen aan het gemurmureer dat om mij heen ontstaat. Te veel bekenden in de zaal  en te weinig boeiends op het podium.
Ik laat de opening voor wat die is. De tentoonstelling bekijk ik vast nog eens als het rustiger is. Ik heb nog tot 6 januari de tijd.