Zwart

Er is geen ontkomen meer aan. De maatregelen zijn aangescherpt. Het Virus lijkt aan de winnende hand. Maatschappij vs Virus 0-1. Of misschien al wel 0-2 of nog erger. De vraag is of de Maatschappij op tijd de goede wisselspelers kan inzetten om het tij te keren. Als het nog te keren is. Moet de Maatschappij het op de aanval zetten of wat extra verdedigers opstellen? Is er nog een overwinning te halen of moeten we ons tevreden stellen met een gelijkspelletje. Of kan de Maatschappij nog ergens wat versterking vinden die kan helpen Virus toch te verslaan.
Het lijkt of er buiten de virusbestrijding even niets anders in de wereld aan de hand is. Al het andere nieuws lijkt daaraan ondergeschikt of daar door bepaald te worden. De orde van de dag wordt gedicteerd door het Virus.
Het gaat er op lijken dat langzamerhand het sociale leven langzaam tot stilstand komt. De club waar ik lid van ben heeft de bijeenkomst van vanavond afgezegd. Het blijkt dat ons uitstapje gisteravond naar de Stadsschouwburg in Arnhem  voorlopig het laatste uitje is geweest. We zagen daar de wondermooie uitvoering door Opera2day van Opera Melancholica met daarin de opera ‘The Fall of the House of Usher’. Het was een betoverende uitvoering waar visueel en muzikaal veel te genieten viel. En dat deden we dan ook, ons toen nog niet realiserend dat dit voorlopig de laatste voorstelling was die wij zouden zien. De komende weken gaat Nederland dan wel niet op slot, maar het wordt er wel veel saaier. Bioscopen, evenementen, sportwedstrijden, theaters gaan op zwart. Intussen moeten we ook nog eens bij voorkeur  een paar meter van elkaar af blijven.
Graag schrijf ik hier over wat mij bezig houdt, een kroniek van het daagse bestaan. Maar ik wil mij zelf ook niet vervelen door steeds maar over de wedstrijd Maatschappij-Virus te berichten. Een wedstrijd die voorlopig, met en zonder publiek, nog lang niet afgelast wordt.