Zucht

Het was me een kunstenweekendje wel. Ik was bij het Festival Gevaarlijk Goed. Een festival waar de top van Gelderse amateurs zijn professionele meesters ontmoet. De Nijmeegse Lindenberg is in al zijn zalen gevuld met dans, muziek, film, gesproken woord, schrijvers, beeldende kunst, improvisatie. Je weet dat je niet alles kunt zien. Ik breek dan ook al direct uit het voor een aantal geselecteerde gasten opgestelde programma. Ik hoor tot die gasten omdat ik hier ben als de echtgenoot van Gade. Haar club organiseert dit festival. Maar ik ga liever naar het blok dans op de vrijdagavond. Later die avond zal ik de hiphopopera wel bezoeken.  Die begint met zoveel rook op toneel dat het brandalarm lang en venijnig afgaat. Of hoort het erbij? Op dit festival weet je maar nooit wat geregisseerd is, spontane improvisatie of echt toeval. Tussen de voorstellingen babbel ik met iedereen over alles, tenminste als ik over de muziek van de breakdancers heen kom. Hun battle duurt het hele weekend.  Iedereen ontmoet elkaar hier. Dat is het mooie van deze twee dagen. Het statige mannenkoor en de amateurtoneelspeler, de fragiele zangeres en de drumband, de filmmaker en de beeldende kunstenaar. Boven het festival hangt de doem van mogelijk de laatste keer. Het is nog maar de vraag of de subsidiërende overheid, ondanks de lovenswaardige woorden  bij de opening, er volgend jaar nog geld voor over heeft. Want het is natuurlijk allemaal wel heel leuk, maar van de ander kant is het toch maar kunst en wil je als overheid daar nog iets mee?
Zondagmiddag gaat het feest verder. De avond tevoren vatten we maar moeilijk de slaap. Een druk hoofd noemen Gade en ik dat. Het is of de voorstellingen en de muziek nog lang in je hoofd doorgaan. Te veel moois om direct in slaap te kunnen vallen.
Het festival eindigt met de wonderbaarlijke klankcompositie van Merlijn Twaalfhoven ‘The air we breathe’. Ik neurie nog steeds zacht mee en hoor in mijn hoofd: “Deze woorden, beetje adem, niet meer dan lucht. Een zucht van leven.” Zang, muziek, kunst, het is zo weinig en tegelijk zo veel.