Zondagsrust

Afgelopen zondag kwam het er niet van  om een blog te schrijven. Het programma van die dag was te overladen om een uur te vinden waar ik aan het schrijven kon. De ochtend werd gevuld met kerkbezoek. De middag eigenlijk ook. Dat kerkgebouw was al jaren geleden onttrokken aan de eredienst en deed nu dienst als een mini-cultureel centrum voor het dorpje aan de rand van de Veluwe. Een goede bekende nam afscheid van het kamerkoor waar hij jaren lang als diepe bas met zijn sonore klank kleur aan had gegeven. En hoe kun je dat beter doen dan met een concert. De kerk had waarschijnlijk nog nooit zo vol gezeten als deze zondagmiddag met een keur aan koormuziek en fluit- en harpklanken die mij diep troffen. De nababbel  was genoeglijk, want zo’n afscheidsconcert heeft ook iets van een reünie  waar je onverwacht mensen tegenkomt, zoals die klasgenoot van de HBS die meer dan 50 jaar niet meer gezien hebt en die jou nog wel herkent  en ik hem pas als hij zijn naam noemt. Maar dan vallen ook weer heel veel beelden over elkaar heen en wordt het zwart-witte plaatje weer ingekleurd.
De bijeenkomst duurt zolang dat Gade en ik ook maar weer besluiten buiten de deur te eten. Iets wat de laatste tijd steeds vaker voorkomt en door ons allebei in de categorie plezierige zaken wordt gerangschikt. Maar ja, etenstijd is geen schrijftijd en ik besluit dan ook dat er die zondag geen blog zal verschijnen. Halfslachtig rechtvaardig ik dat met het feit dat mijn vrijdagblog dubbel zolang was.En zeker als Zoonlief ook nog aankondigt met vrouw en hond koffie te komen drinken weet ik dat er die zondag geen blog inzit, laat staan uitkomt.
Het gebeurt de laatste tijd vaker voor dat de zondagen zo bezet zijn dat er geen schrijftijd rest. Zondagrust is toch ook niet voor niets ingevoerd. Misschien moet ik die wel wat meer toepassen en mij niet meer schuldig voelen als een blog er eens een keertje niet van komt. Ik ben nog in onderhandeling met mij zelf , maar het resultaat van dat die beraadslagingen kon best eens zijn dat er op zondag vaker geen blog verschijnt. Mooi moment om in het archief met zijn meer dan 3.700 stukjes te grasduinen.