Zondagregen

De buienradar bevestigt het. Buiten grijst en drupt het. Het lijkt de hele dag zo te blijven. Een zondagregen. En dat terwijl het vandaag Nijmeegs Uitfestival is. Een paar weken geleden regende het ook op zondag. Toen was het Gebroeders van Limburg-weekend. En de Blijde Incomste werd afgelast. De weergoden lijken weinig op te hebben met culturele evenementen op zondag. Zijn de weergoden van streng gereformeerde huize en mag er op zondag niet meer gedaan worden dan thuis of in de kerk zitten?
Ik kijk uit het raam. De regen lijkt recht naar beneden te vallen. Als kind al vond ik het prachtig om als het regende naar buiten te kijken. Stoel bij het raam geschoven, op mijn knieën leun ik tussen de primula’s op de vensterbank. En kijk, alleen maar kijken. Langzaam vormde zich een plas, zelfs op wat ik het bomenpad noemde. De strook zand tussen weg en fietspad waar de lindes stonden. Het duurde even voordat de regen door het bladerdek kwam en de grond zo verzadigde dat zich een plas vormde. In zo’n plas regende het ook nog als het weer droog was. De druppels die van  de bomen vielen, vormden hun eigen achteraf buitje. En als het heel hard regende, regende het ook luchtbellen op het water. Met mijn neus tegen het raam keek ik en de wasem op het glas maakte het beeld diffuus.
Dit is zo’n weekend met twee gezichten. Gisteren een stralende dag en een milde avond. Zo mild dat we bij vrienden rond een vuurtje tot tegen het middernachtelijk uur in de tuin konden zitten. Nagenietend van een genoeglijk maal. Een mooie avond met maar een smetje. NEC verliest ondanks een korte voorsprong van PSV.
Buiten lijkt het even droog. Even maar, heel even.