Zomerkerst

Ik ben het maar zelden met de paus eens. En hij waarschijnlijk ook met mij. Maar nu waarschuwde hij in zijn kersttoespraak tegen de overcommersialisering van de 25e en 26e december. Door de glitter heen was niet meer te zien waar het werkelijk omging. Toegegeven, ik eet ook niet elke dag hazenpeper, zoals straks, noch ga ik elk weekend bij Dochter brunchen, zoals gisteren. Maar dat alles bleef binnen de grenzen van het oirbare. Wij geven elkaar geen cadeautjes met kerstmis, en als we dat al zouden het doen zouden ook die van bescheiden aard zijn en meer een uitdrukking zijn van intrinsieke genegenheid dan voorbeelden van spilzucht en protserij. En zoals ik al zei we eten niet exorbitant veel. De mini-worstenbroodjes bij de al genoemde brunch was de grootste uitspatting.
Kerst is een verworden feest. Niemand bijna meer weet wat het eigenlijk voorstelt. Het is niet meer dan een boom, en hier en daar nog een stalletje. Maar voor de rest is het shoppen, winkelen en boodschappen doen. Ik moet natuurlijk oppassen een oude nurks te worden en op deze manier mij af te reageren op, waarop? Misschien wel op mijzelf, die de kerstgedachte geen plaats meer kan geven in zichzelf. Die in deze dagen doolt tussen wat was en niet meer zal zijn. En dan word je kribbig en beleef je een kerst als een louter geseculariseerd gebeuren, zonder reflectie of bezinning. En dan voorzie ik de tijd dat er een handige handelaar zal komen, die verzint dat Kerst wel een goed verkoopmoment is. De omzet giert deze dagen omhoog. En de handelaar zal peinzen hoe hij dit nog meer kan uitbuiten. Er meer profijt van kan hebben, een langere periode. En dan sijpelt het woord Zomerkerst bij hem naar boven. Vier nu Zomerkerst, die stralend langste dag van het jaar! Ik kan nu al bijna niet wachten op de Zomerkersttoepsraak van de paus en Urbi et Orbi 2x per jaar.