Ziekenbezoek

Vandaag heb ik denk ik het laatste ziekenbezoek gehad. Dat mag ook wel, want ik ben al een week beter. Of eigenlijk ben ik niet helemaal beter, daarvoor is de schade te evident. Maar naar omstandigheden gaat het weer prima met me, dus niet zeuren.
Het bezoek dat vandaag kwam in het kader van mijn ziekenhuisopname kwam ook van het verste weg. Het waren mijn nicht en haar vrouw. Zij wonen in de Dordogne en kwamen nu een weekend van daar naar hier om ook mij het beste te wensen. Ik heb de afgelopen dagen en zeker die in het ziekenhuis het nodige bezoek gehad. Bijna dagelijks waren zoon en dochter op bezoek, al dan niet vergezeld van hun partner. De frequentie van hun bezoekjes lag ver boven het normale gemiddelde. Dan kan het weken duren dat ik mijn dochter zie. Dat is verder prima, maar nu was zij er meer dan geregeld. En zo werd het een week die wat haar betreft een door mij zeer gewaardeerd hoog papa-gehalte had.
Het aardige van een ziekenhuisopname en de dagen daarna is ook dat er mensen op bezoek komen die je al een tijdje niet meer gezien hebt. Zo was het goed al de zussen van mijn Ex weer eens op bezoek te krijgen. Dat is door de jaren heen toch ook altijd familie gebleven. Een van hen kwam zelfs per vliegtuig even uit Hamburg over. Ook Ex kwam geregeld langs en Gade was dagelijks meerdere keren in het ziekenhuis te vinden en begeleidde mij bij de onderzoeken en consulten. Twee horen er tenslotte meer dan een en er was een overstelpende hoeveelheid informatie te verwerken.
Met het bezoek van mijn Franse nicht beschouw ik de periode van ziekenbezoek afgesloten. Het leven hervat zijn wat mij betreft rustige gang. Er zullen, naar ik hoop, van tijd tot tijd mensen op bezoek komen. Gewoon op bezoek. Ik hoop voorlopig geen ziekenbezoek meer te hoeven ontvangen.