Ziek

Wanneer ben je nu eigenlijk ziek? Ik slik al sinds augustus 1995 zo’n 20 pillen per dag. Elke naam van de 6 verschillende medicijnen levert bij Scrabble ook zonder de 3x woordwaarde zoveel punten op dat,  zou je ze kunnen leggen, je medespeler tot minder nog dan een figurant wordt gedegradeerd. Metoprololsuccinaat vind ik de indrukwekkendste. Al die pillen hebben mij al die jaren een redelijk bestaan opgeleverd. De conditie is niet meer wat die geweest is, maar ik hobbel nog vrij rustig mee in de maalstroom van het dagelijkse bestaan. Voel me geen patiënt en prik mij zelf geregeld in mijn vinger om dan weer mijn bloedsuikergehalte vast te stellen, dan weer de viscositeit van dat zelfde bloed. Bij dat laatste ben ik zelf bedreven in het aanpassen van de medicatie. Nee met die aandoeningen van mij is best te leven, zolang het duurt.
Een ruime week geleden kreeg ik een brief van het CAK, het Centraal Administratie Kantoor. En die brief vertelde mij dat ik viel onder de regie van de Wtcg, de Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten. De overheid heeft mij dus, zonder dat ik het zelf wist, gecatalogiseerd als chronisch ziek. Ik ben dus een patiënt met Rijkserkenning. En dat omdat een aantal van de pillen die ik slik behoren tot de lijst waarvan de overheid heeft gezegd: “Als je die slikt ben je chronisch ziek.” Dat ik die pillen keurig vergoed krijg via mijn ziektekostenverzekering doet daar niets aan af. Ik krijg eind december, belooft Remco Fellendans, manager Cer/Wtcg mij, € 300,- overgemaakt op een nader door mij aan te geven rekeningnummer. Ik ben dus een patiënt met Rijkserkenning én premie. Maar dat ik mij daardoor nu veel zieker voel, nee. Dat ligt veel meer aan de loopneus en blafhoest die mij sinds gisteren teisteren. Maar daar zal wel geen rijkserkenning, laat staan een premie opstaan.