Zichtlijn

Uit hoofde van haar functie krijgt Gade een uitnodiging voor de première van het nieuwe programma van Introdans. Introdans, dat vaak nog het Arnhemse balletgezelschap wordt genoemd maar dat qua uitstraling en kwaliteit de lokale grenzen al ver, heel ver overschreden heeft. We realiseren ons dat het waarschijnlijk de laatste keer is dat Gade wordt geïnviteerd, want per 1 april legt zij haar functie neer. Bij de uitnodiging is er ook altijd de mogelijkheid kaartjes bij te kopen en bij al die premières mocht ik haar vergezellen. Kortom, we gingen met ons tweeën naar het ballet. Het programma heette 5 sterren en telde inderdaad 5 balletten. Balletten die ik hier verder niet ga bespreken,want ik heb lang niet alles gezien, terwijl ik toch de heel voorstelling aanwezig ben geweest.
Ik was al vaker, veel vaker in de Arnhemse stadsschouwburg geweest. En ook al tooit het zich thans met de naam Stadstheater Arnhem, het is en blijft een schouwburg. En schouwen heeft alles met kijken en zien te maken. Er zijn kwade tongen die zeggen dat er heel wat mensen zijn die naar de schouwburg komen om gezien te worden, maar laten we er toch maar van uitgaan dat de meeste er komen om te zien. Als dat het geval is hoedt u dan voor rij 5 van het Arnhemse stadstheater, waar ik verder, zeker qua programmering geen kwaad woord over durf te zeggen. Maar als u daar naar toe gaat laat u dan niet op rij 5 placeren. Rij 1 tot en met 4, rijen die op de dichtgeplankte orkestbak staan belemmeren op alle mogelijk manieren je vrijzicht op het toneel. De stoelen, verder niks op aan te merken, zijn zo geplaatst dat er altijd wel een hoofd van iemand uit die eerste rijen tussen jou en het toneel zit. Een toneel waarvan de vloer op rij 5 ook nog precies op ooghoogte zit. Van een ballet dat zich veel in horizontale positie op die vloer afspeelt kun je alleen maar het vermoeden hebben dat het mooi is. Af en toe zie je over de hoofden van de mensen die voor je zitten een been of arm op fladderen, maar daar moet je het dan mee doen.
Net voor de voorstelling begint, komt een mevrouw naast me zitten die stamelt: “Oh, gut, rij 5.” Na de pauze zie ik haar hoog op een zijbalkon zitten. Ik begrijp waarom.