Woef!

Eigenlijk gebeurt het maar zelden dat er overdag aan mijn deur gebeld wordt. In de avond, zo rond de klok van zes, vaker. Dan staat er een verregende collectante voor het een of andere goede doel voor de deur. Haar inzet beloon ik altijd met wat muntstukken. Ik geef niet aan die gehaaide jongens die mij vast ondersteuner van iets onbestemds willen laten worden, die mij  willen laten tekenen voor een bepaald bedrag per maand en waar je de strijkstok bij wijze van spreken uit hun broekzak ziet steken.
Overdag wordt er hooguit gebeld door het buurmeisje dat vraagt of ik haar wil sponsoren voor een scholenloop van Unicef ( “Nou vooruit dan maar, 50 cent per rondje met een maximum van € 5,-.”) of een pakjesbezorger met een pakje dat altijd voor de buren is. En vandaag ben ik natuurlijk in de gespannen afwachting van de scholier met de jaarlijkse Kinderpostzegels.
Van de week ging op de middag de bel. Ik verwachtte niemand. Het is nog schooltijd, dus het buurmeisje kan het niet zijn en ik zie ook geen vrachtautootje van  een pakjesbezorger staan. Ik stommel de trap af en open de deur. Buiten staat een herintredende dame met een vriendelijke glimlach en een klein computertje in haar hand. “Goedemiddag, ik ben van de hondenbelastingcontrole en heeft u een hond?” Ik weet dat er een hondenbelasting bestaat, maar niet hoe dat gecontroleerd wordt. Zo dus. De mevrouw legitimeert zich niet, maar heeft wel een officieel poloshirt aan met daarop een logo dat ik gemakshalve maar uitleg als goedgekeurde dienstkleding. Ik weet dat het ontzettend flauw is, maar ik beantwoord haar vraagt, achterom de gang in kijkend met “Woef! Stil Bello.” Aan haar reactie merk ik dat zij dit al duizend keer heeft meegemaakt in talloze variaties. Ze blijft me onverstoorbaar aankijken. “Nee, geen hond, wel een kat, Thomas Oscar Maria”, vervolg ik bedremmeld. “En hiernaast ook niet?” “Nee, ook niet, dat is het zelfde huis, samengevoegd.” “Handig”, zegt ze, “En doe de groeten aan Thomas Archibald Maria.” “Oscar”, zeg ik nog, maar zij is al op weg naar de buren.