Wensballon

Daan was jarig. De uitnodiging was al een paar dagen binnen. Barbecue. Daan is de zoon van vrienden. Elk jaar bijna dezelfde vaste groep gasten. Vrienden van onze vrienden. Soms wat meer, soms wat minder mensen. Het is tenslotte vakantietijd. Vorig jaar konden Gade en ik er daarom niet bij zijn. Zaten we in Engeland. Anna wilde toen meerijden vanuit haar studiestad naar Uden. Maar dat kon dus niet. We sloegen de verjaardag een jaar over. Anna is de dochter van, zoals ik ooit eerder schreef, vrienden van vrienden. Nu is Anna de dochter van goede kennissen. Dit jaar kon Anna wel meerijden. We waren op tijd terug van een Vlaams tussendoortje. Ik pikte Anna op. Gade had het snode plan met de fiets naar Uden te rijden. Het plan werd uitgevoerd. Bijna drie uur reed Gade erover. Toeristische route genomen. Toen zij arriveerde had ik mijn tweede kopje koffie al lang op.
Daan werd 17 jaar. Vandaag wordt mijn hartinfarct net zo oud. Een dag na Daans geboorte overkwam mij dat. Ik weet nog dat ik toen nog even gedacht heb dat het ene leven voor het andere werd ingewisseld, zodat er evenwicht bleef. Maar we zijn 17 jaar verder. Soms is dat een mensenleven. Ik merkte wel eens op dat ik leef in blessuretijd. Iemand anders voegde toe: “Maar wel van de eerste helft.” Nu al 17 jaar is Daans verjaardag nauw verbonden met wat mij een dag na zijn geboorte overkwam. 17 jaar verder nu, een aantal ingrepen achter de rug en, geloof het of niet, bijna 125.000 pillen geslikt in die jaren.
Het verjaardagsfeestje ontrolt zich zoals het hoort. Plezierige gesprekken, lachen, lekker eten. Ik hoor wel drie keer het verhaal van een film over een gedurfde zee-oversteek waarbij een avonturier het leven laat. De gastvrouw heeft daar een documentaire over gezien, die veel indruk op haar gemaakt heeft. Zoveel dat elk nieuw binnenkomend gastenpaar het verhaal van het droeve gebeuren te horen krijgt. Ik was met Anna nog al vroeg aanwezig. Daarom horen wij het drie keer, steeds met dezelfde trieste afloop.
Daans verjaardag wordt afgesloten met het oplaten van een wensballon. Langzaam zweeft hij de avondlucht in. Mijn geheime wens heeft iets te maken met…

1 reacties op Wensballon

  1. Maria-Elise schreef:

    Als er lezers nieuwgierig zijn; de documentaire gaat over Andrew McAuley die probeert als eerste mens de 1600 km in een wildwaterkano van Australie naar New Zeeland te varen. Is vorige week uitgezonden door de VPRO Solo;Lost at Sea

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *