Wens

Gade had me er al voor gewaarschuwd. “Ik geloof dat je dat al eerder gedaan hebt”, zegt ze als ik haar vertel van mijn voornemen vandaag, de eerste dag van het nieuwe jaar mijn stukje de titel ‘Zalig’ mee te geven en een beschouwinkje te schrijven over dat woordje dat ik, zolang ik mij kan heugen, gebruikt om rond deze dagen mensen het beste te wensen voor het nieuwe jaar: Zalig Nieuwjaar. Ik raadpleeg het archief van mijn site en ziet, al twee keer eerdere gaf ik een stukje die titel mee. Op 12 januari 2015 en veel eerder op 4 januari 2011 schreef ik stukjes onder die titel en weidde ik uit over wat dat woordje voor mij inhield. Uit die stukjes spreekt veel warmte en genegenheid voor dat simpele woordje ‘zalig’, dus durf ik het best nog eens aan daar mee aan de slag te gaan. En dit keer niet geheel op eigen kracht. Ik heb tenslotte onlangs voor mijn verjaardag niet voor niets de nieuwe Dikke van Dale gekregen, die in stralend wit gehulde schatbewaarder van onze taal. Ik zoek in deel drie, van R tot Z. Zalig. Vier betekenissen: 1. het eeuwige heil deelachtig; 2. zedelijk gelukkig (met als voorbeeld zin “Het is zaliger te geven dan te ontvangen”); 3. in de hoogste mate gelukkig (“Hij voelt zich zalig”); 4. in de hoogste mate aangenaam (“het is een zalig gevoel”).
Die vier betekenissen versterken mij in mijn opvatting dat iemand een Zalig Nieuwjaar te wensen nog niet zo’n slechte keus is. De ontvanger van mijn wens mag zelf bepalen welke van de vier betekenissen het meest van toepassing is, van eeuwig heil en zedelijk gelukkig (wat dat ook moge zijn) tot het meer triviale gelukkig en aangenaam, maar dat dan wel in de hoogste mate.
Sommige mensen die ik dit toewens vinden het wel erg roomsch-katholiek, mijn wensje. Of archaïsch. Ik vind het warm en betekenisvol. Zalig. Prachtig woord. Ik wens u voor 2016 365 zalige dagen. Zalig Nieuwjaar!