Weer

Het lijkt erop dat het weer zich houdt aan wat de kalender vertelt. Een dezer dagen begon de lente en vooruit, dacht het weer, laat ik geen spelbreker zijn. Het trok zijn fleurigste lentejurkje aan. Het is bij het weer altijd maar weer afwachten waar het mee te voorschijn komt. Soms als je het op zijn minst verwacht en jijzelf tamelijk fris gekleed bent omdat je van het weer anders verwachtte, verschijn het weer zelf in een duffelse jas met capuchon. Het weer deert de regenvlagen en wolkenvelden niet, maar ik huiver van de kou in het te dunne en zeker niet regenbestendige jack. Dat zijn van die dagen dat ik geen enkel gevoel van warmte kan koesteren voor het weer. Maar vandaag heb ik niets te klagen. De lucht is strak blauw en de zon geeft al de nodige warmte af. Goed weer om eindje te gaan fietsen. Ik rijd de dijk af naar het etablissement waar elke terrasstoel al bezet lijkt. Gade combineert wandelen en fietsen, maar vrijwel gelijktijdig schuiven wij bij elkaar op het terras aan.  Natuurlijk hebben we het ook nog even over de verkiezingen van eergisteren. En ook al is er geen wolkje aan de lucht te bekennen het lijkt toch het even wat killer wordt. Er is hoe dan ook een klimaatsverandering op til. Op heel veel gebieden wordt het niet warmer, maar kouder, veel kouder.
Het broodje tonijnsalade maakt gelukkig weer heel veel goed. Een mens heeft weinig nodig om zich te troosten.
Eenmaal thuis komen er nog meer goede berichten van het weer. De padden hebben ook gemerkt dat het lente is en zijn in grote getale vandaag terug gekeerd naar onze kleine vijver in de achtertuin. Harrie de kat zit gebiologeerd naar de bewegingen in het water te staren, af en toe voorzichtig een pootje uitstekend als om te toetsen of het water al warm genoeg is voor een nimmer te nemen bad. Een citroenvlinder fladdert voorbij. Een sprong en Harrie heeft het beestje te pakken. Vlinders, hoedt u. Vorige jaren heeft Harrie zo goed als de hele libellenkolonie om zeep geholpen. Harrie ziet er prachtig uit, maar het blijft een geen beestje ontziende rover. Zelfs in een door het lenteweer in een gelukkig paradijsje omgetoverde achtertuin. Maar het weer kan zo maar omslaan. Niks geen warmte meer. Niet in mijn achtertuin, niet op het terras. Nergens meer.