Water

Het is een mooie zondagmiddag dus op naar Montferland, de Gelderse streek waar het tegen de grens met Duitsland al wat begint te heuvelen. Er wordt een waterproductiebedrijf officieel geopend. Door het waterbedrijf Vitens, samen met de provincie. Die laatste heeft voor de ludieke programmering de stichting ingehuurd waar Gade ook iets mee van doen heeft. We draaien het parkeerterrein op dat een halve kilometer af ligt van het futuristische gebouw midden in de bosrijke omgeving en door zijn bijzondere architectuur daar wonderwel niet in misstaat. Van de parkeerplaats naar het gebouw loopt een verhard fietspad. Om die 500 meter te overbruggen klappen we mijn demontabele scootmobieltje in elkaar en hobbel ik naar de opening. Het is drukker dan ik verwacht had. De omgeving is op zich al de moeite waard, de programmering heeft een aantrekkende werking. Als we bij het gebouw zijn schudden we handjes van de baas van Vitens en even later ook van de gedeputeerde, die, God heeft de standen gewild, in haar auto met chauffeur de inrijverboden mag negeren en tot op het omheinde terrein komt gereden.
Vitens geeft uitleg over het procedé van de waterwinning en zegt met de gedeputeerde blij te zijn om water en kunst met elkaar te verbinden. In het bos is een route uitgezet. Omdat in Montferland waarschijnlijk veel Engels wordt gesproken heet die route ‘Walk on Water’ en voert langs een aantal kunstuitingen midden in het bos.Voor mij onbereikbaar. Maar ik krijg wel de opening mee door een jonge dichter die nog durft te rijmen. Frisse versen waarin een mooi verhaal wordt verteld over het zwemexamen van zijn zusje.  Jelko Arts, een naam om te onthouden. Komt ook nog eens uit Nijmegen. Na de literatuur komt de dansexpressie aan bod. Een ruim dozijn dames, blauw t-shirt, blauwe spijkerbroek, kroelt zich al waterdruppels door de heide. Tijgerend als de beste marinier. Ik bekijk het schouwspel. Naast mij staat een mevrouw die de bestofte dames door het zand ziet kruipen. En in het fraaie dialect van de streek mompelt ze: “Zie toch eens hoe ze er uit zien. Moet dat nou zo?” “Da’s kunst,” fluistert haar vriendin.
Het waterpompstation is officieel geopend. Gade en ik trakteren ons op koffie met wat lekkers. Het is een mooie zondagmiddag.