Water

Water hoort er gewoon te zijn. Als we de kraan open draaien hoort er koel helder water te stromen. We zijn daar zo mee verwend dat we het heel gewoon zijn gaan vinden. En dan is er opeens ergens een lek en stroomt het water naar waar het niet hoort te zijn. Afgelopen weekend werden een aantal provinciegenoten door zo’n euvel geteisterd. Ik heb ook wel eens een tijdje zonder water gezeten. Een loodgieter legde een nieuwe buis aan of het waterbedrijf moest in de straat wat repareren. Maar dan werd je keurig van tevoren gewaarschuwd. Wist je hoelang het ongemak kon gaan duren en sloeg je wat extra flessen in of liet wat pannen vol lopen. Niks aan de hand. Maar stel je eens voor dat op een willekeurige ochtend er geen water meer uit je kraan komt. Voor het laatst spoel ik het toilet door. Zo op het oog niets aan de hand, maar het reservoir zal zich niet meer vullen. Nu zou ik dat nog kunnen oplossen door voor volgende spoelbeurten met een emmer wat water uit mijn vijver te putten. Maar dat water lijkt me minder geschikt om koffie mee te zetten, maar gelukkig staat er nog een fles water in de koelkast. Daar kan ik straks mijn senseo-apparaat mee vullen  en met dat water kan ik ook nog mijn tanden poetsen, maar douchen met een fles Spa-blauw is schier onmogelijk. De afwas is ook niet te doen. Maakt niet uit of ik die met de hand of met de machine doe. Geen water, dat wordt heel lastig.
Per dag gebruikt de gemiddelde Nederlander, en er is geen enkele reden om aan te nemen dat ik niet gemiddeld zou zijn, 119 liter. Dat was in 1969 nog 190 liter, maar de technische verbeteringen aan vaatwasser en wasmachine leidden tot die afname. Het meeste water gaat nog verloren aan mijn dagelijkse douchebeurt. 51 liter. Ik heb er weer van genoten vanochtend. Mijn watervoorziening deed het prima. Ik ga mijn tweede kopje koffie maken.