Warm

Lang geleden, in het midden van de jaren ’60 van de vorige eeuw, sierde een felrode affiche mijn studentenkamer. Op die affiche in chocoladeletters de woorden: “Alle reden vom Wetter. Wir nicht”, met daaronder de koppen van Marx, Engels en Lenin. Het was in de tijd dat we nog dachten dat de wereld maakbaar was. Ik ook. Veel later kwam ik tot de ontdekking dat dat maar in zeer beperkte mate waar is. Dat we maar heel weinig kunnen doen om de geschiedenis de goede richting uit te duwen. Nog veel later kwam ik er achter dat het affiche een pastiche was van een affiche van de Deutsche Bundesbahn. Met die boodschap gaven ze aan dat hun treinen geen last van het weer hadden, maar altijd stipt op de afgesproken tijden rijden. Kom daar nu nog maar eens om. De tijden zijn veranderd. Marx, Engels en Lenin lijken monddood gemaakt. Wat bleef is dat iedereen het over het weer heeft. Zeker deze dagen, nu er een hittegolfje dreigt en er vrijdag ruim 40.000 wandelaars over een snoeihete Via Gladiola de Vierdaagse proberen te voltooien. In het legioen gonst het. Aangemoedigd door de media vragen zij zich af of dat allemaal wel kan. 30 Graden en een onprettige luchtvochtigheid. De pers ruikt onheil, rampspoed, drama! En daar genieten ze van, lijkt soms hun enige bestaansrecht. Er wordt gespeculeerd over het inkorten van de afstanden, het vervroegen van de starttijden, het verlaten van de aankomsttijden, het aanleggen van extra waterpunten.. In de vragen daarover klinkt een nauwelijks verholen hoop op reuring door. Het wandelen van tienduizenden lijkt geen nieuws genoeg op te leveren. De top van de golf valt op zaterdag. Maar dan is de Vierdaagse al weer een dag voorbij en oud nieuws.