Wandkaart

Ik loop voor een kop cappuccino de plaatselijke boekhandel binnen en toevallig stuit ik op een eendaagse expositie wandkaarten. Ik had er wel een aankondiging van gekregen, maar het was mij ontschoten. Er is ook een boek verschenen over de geschiedenis van de schoolwandkaart. De auteurs zijn aanwezig voor het beantwoorden van vragen, het boek is te koop. Uiteraard. Rond de koffiehoek is een fiks aantal wandkaarten uitgestald. Oude kaarten van Nederlands-Indië, Nieuw Guinea, modernistische van Gelderland en vertrouwde van ons eigen land.  Maar ook van Suriname met een vreemde mengeling van grondsoort- en hoogtekleuren. Al met al een interessante collectie. En ik heb wat met kaarten en atlassen. Ik heb niet voor niets 1 jaar ingeschreven gestaan aan de toen nog Katholieke Universiteit, sociale geografie. Ik zeg ingeschreven, want het studeren mocht geen naam hebben. In dat ene jaar genoot ik vooral van de colleges filosofie van de roemruchte Van Melsen en de facultatieve avonden filmkunde van Van Domburg. En we hadden ook cartografie. Kaarten vond ik altijd al boeiend. De Bosatlas was genieten en met zegeltjes van de pepermunt vergaarde ik de Kingatlas. In dat studiejaar kwam daar de Diercke Weltatlas bij en nog maar een paar jaar geleden kreeg ik de ‘The Times Atlas of the World’ cadeau. Kaarten zijn voor mij meer waar dan de werkelijkheid.
Bij een van de eerste colleges cartografie ging het al helemaal fout tussen mij en de docent. De kaart van Noord-Brabant werd voorgehangen en hij wees naar zijn zeggen op de kaart de spoorlijn tussen Nijmegen en Grave aan. Toen ik opmerkte dat er helemaal geen spoorlijn tussen Nijmegen en Grave liep (waarschijnlijk verwarde hij Grave met Ravenstein) was zijn enige reactie het voorhangen van een andere kaart. Tussen hem en mij is het nooit meer goed gekomen. Bij het tentamen kreeg ik, als uitgesproken HBS-A-man, allerlei vragen over de driehoeksmeting in de Sahara. Het was het einde van mijn geografie-carrière.
Ik heb niet gesproken met de schrijvers van het boek. Die hadden vooral familiebezoek van trotse oude tantes. Ook heb ik het boek niet gekocht.  Ik weet wel een cadeau voor mijn verjaardag in december.