Wandelen

Ik heb vroeger heel wat met wandelen gehad. Heel veel oude medailles getuigen daar nog van. Ik liep de avondvierdaagse, de Rosa-mars, St.Nicolaasmars, de Nimwa-mars, Kaloramatocht, niet te vergeten de wandeltocht van W.S.V. De Bosbesjes en veel meer lokale tochten. Maar dat was in de jaren 50 van de vorige eeuw. Een oude tekendoos met medailles herinnert daar nog aan. In mijn diensttijd trainde ik serieus voor de Vierdaagse. Bloedblaren waren mijn deel, niks geen meelopen, maar wel als verzorger op de fiets achter het peloton Gele Rijders aan. Leverde nog een fikse Verzorgersmedaille op  met de roerende tekst daarop: “Uw toewijding deed anderen volharden.”
Daarna nog wat 5 en 10 kilometers gelopen met zoon en dochter en ook nog een korte weinig serieuze poging om te gaan trainen voor de Vierdaagse. Het resulteerde in een Airbornetocht van 25 km en met blogneef een wandeltocht van 20 km in Veenendaal. Maar na die vermetele pogingen is mijn ambitie ooit nog de Vierdaagse te lopen gesneefd. Een mens moet zijn grenzen kennen.
Nu heb ik al sinds 2000 iets heel bijzonders met wandelen. Sinds dat jaar ben ik lid van het Uitvoerend Comité  van de Internationale Vierdaagse Afstandsmarsen. Minder poeha-achtig gezegd ben ik een van de honderden vrijwilligers die de Vierdaagse aan het lopen houdt. Elf jaar was ik omroeper van dienst bij de Vlaggenparade en de vrijdagintocht en schreef ik mee aan het onvolprezen tijdens de Vierdaagse dagelijks verschijnende interne communicatieperiodiekje “De Blarenbode”. Dat is ook wat ik dit jaar uitsluitend zal doen. Het lijf wil wat meer rust en op de vrijdagmiddag zat ik van half een tot half zes mijn plas op te houden in de commentaartoren aan de St. Annastraat. Met mijn nieuwst medicatie wordt dat een schier onmogelijke opgave. Vandaar voor mij geen vlaggenparade en intocht meer vanaf dit jaar. Maar de Vierdaagse zou ik toch niet willen missen. Er wordt door heel wat mensen op afgegeven: te massaal, te militaristisch, te commercieel. Ja, er lopen veel mensen mee,  ook heel veel militairen en zonder sponsoren is de organisatie niet meer mogelijk. Maar het is vooral een feestje. En als het daarom gaat heb ik nog heel wat met wandelen.