Waarom?

Vandaag komt de Kloosterbrief van het Dominicanenklooster uit Huissen weer binnen met zijn aanbod van cursussen, weekenden en bijeenkomsten. Ik had me al eerder opgegeven voor een dag met als thema ‘Leven zonder waarom’. Maar twee keer werd de bijeenkomst afgelast bij gebrek aan deelname. Natuurlijk kun je je dan afvragen waarom er te weinig intekenaars waren, maar dat lijkt me bij een een cursus met als motto ‘Leven zonder waarom’ nou net de enige vraag die je je niet mag stellen.
Ik zie dat er eind augustus weer een bijeenkomst gepland is. Midweeks, maar net in een week dat ik ook bij verschillende specialisten op bezoek ga. En gezien de wachtlijsten in de gezondheidszorg geef ik maar al te graag gehoor aan hun uitnodiging op de door hen voorgestelde datum. Anders kun je weer achterin de rij aansluiten.
Verderop in het jaar is er nog een weekendbijeenkomst met het zelfde thema. Ik denk er sterk over om daar naar toe te gaan. Het mooie van het programma is dat het in de pas loopt met het kloosterritme en dat je deel kunt nemen aan aan lauden en vespers samen met de kloostergemeenschap, een stil verlangen dat ik al tijden koester. Maar het kwam er nooit van. Waarom? Gebrek aan motivatie, de stap niet durven zetten. Duizenden niet valide excuses om je niet in te schrijven. Misschien ook wel bang voor wat je in de stilte van het denken en overpeinzen tegemoet zou kunnen komen. Twijfel en onzekerheid die je liever uit de weg zou gaan. Smoesjes weet ik eigenlijk na twee keer een dagretraite te hebben gevolgd en de rust gevonden om een mystieke tekst op je te laten inwerken en ontdekkingen te doen die je niet voor mogelijk had gehouden. Als Gade zondag van haar bezinningsweek terugkomt niet vergeten het over deze bijeenkomst te hebben. Mogelijk gaan we samen. Maar misschien ga ik ook wel alleen. Waarom niet.