Waarom

Het begint er op te lijken dat ik een geregeld bezoeker word van het Dominicanenklooster in Huissen. Ik volgde er een paar keer een eendagsretraite en zong mee in de avonden dat Jan Kortie ons voorging in het zingen van mantra’s. Ik ervoer die bijeenkomsten steeds als een douchebeurt voor de ziel. Of dat nu komt door de plek  of door het programma, ik zou het niet weten. Waarschijnlijk is het een mix van de twee. De plaats ademt rust en het programma is een plezierige mengeling van bezinning, zang, gesprek. Al die elementen samen staan garant voor een paar inspirerende uren of dagen.
Gade en ik hadden ons ingeschreven voor een kloostertafelgesprek rond het thema leven zonder waarom. Dat zou begeleid worden door iemand die veel zo niet alles wist van de filosofie van Meister Eckhart, een middeleeuwse vrijzinnige dominicaan. Jammer genoeg kregen we een mailtje dat de bijeenkomst niet doorgaat, te weinig inschrijvingen. Dus we moeten nu maar blijven leven met wel een waarom. Maar ik zou niet weten wat het waarom van het leven is. Ooit leerde ik als antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn dat dat was om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn. Ik weet niet of ik God, wie of wat dat ook moge zijn, echt aan het dienen ben. Evenmin weet ik of ik in het hiernamaals, zo dat er is, gelukkig zal zijn. Dat wordt afwachten. Maar hier ben ik tamelijk gelukkig, niet overdreven, maar het is goed er te wezen. Daardoor, daar houd ik het dan maar op, dien ik, mocht die bestaan, God. Een weifelende overtuiging, net zoveel waarom wel als waarom niet.
Ik heb me nu ingeschreven voor een nieuw kloostertafelgesprek. Over een paar weken buig ik me over het thema flexibel geloven. “Bijna een kwart van de Nederlandse bevolking combineert elementen uit verschillende religies en levensbeschouwingen. Een inspirerende kloostertafel over mix zingeving onder leiding van Manuela Kalsky”, luidt de uitnodigingstekst.  Hopelijk zijn er voldoende deelnemers.