Waarheid

Ik had vanochtend twee huwelijken. Een al om kwart voor tien, de ander om half twaalf. Dat betekende een pauze van ruim anderhalf uur tussen beide ceremonies. En wat doe je dan in die 90 minuten. Nauwelijks tijd genoeg om even naar huis te gaan. Als je er bent moet je al weer bijna terug om op tijd te zijn. Het is maandagochtend, de winkels in de stad zijn nog dicht en een echte shopper ben ik nooit geweest. Mooi tijd dus voor een boek. Ik heb er nog twee liggen. Connie Palmen en Thomas Verbogt. Ik kies voor Verbogt. Donderdag ga ik naar de presentatie van zijn nieuwste boek ‘Als de winter voorbij is’ en dan is het goed er al een stuk in op weg te zijn. Ik nestel mij in het trouwzaaltje van de Stadswinkel, neem een bekertje koffie en begin te lezen. De flap belooft mij dat het een verhaal wordt over de vraag waar het uiteindelijk om gaat: om de waarheid of de werkelijkheid. Op pagina 64 lees ik: “Het gaat niet om de werkelijkheid, maar om de waarheid. Misschien woorden die te vrijblijvend zijn, maar we kwamen er een heel eind mee, in onze gedachten, in onze gesprekken, in onze boeken.
Wat we bedenken – wat ik bedenk is ook waar, want het is bedacht. Als ik iemand vertel wat ik heb meegemaakt, weet ik vaak niet wat ik heb verzonnen en wat is gebeurd, maar wat ik heb verzonnen, is natuurlijk ook gebeurd.”
Dat doet me denken aan een uitspraak van Jan Brokkens hoofdpersoon in zijn roman ‘Voel maar’: “De waarheid is nog een verhaal.”
De waarheid is zoveel meer dan de werkelijkheid. De waarheid is de kleur die ik geef aan de werkelijkheid. In Wales hoorde ik jaren gelden een bisschop eens preken over de de waarheid en een sluitende verklaring. Zijn dochter had bij het koken er een zooitje van gemaakt. Hij betrad  een ‘food coloured kitchen’  en wenste de waarheid en een verklaring. “You cannot have both, daddy,” was haar antwoord. Waarheid en werkelijkheid zijn alles, behalve synoniemen.