Vuurwerk

Het was al weer een fiks aantal jaren geleden dat ik met Gade een vuurwerk zag. Toen we elkaar pas kende zaten we op een krib in de Waal naar het vierdaagse  vuurwerk te kijken. Heel romantisch. Weg van al de duizenden mensen op de Waalkade op de geïsoleerde plekje dat de rivier in stak. Het was, ach, hoe verliefd, of het vuurwerk alleen voor ons werd afgestoken. In de jaren daarna waren we te gast op de VIP-boot bij dat vuurwerk. Een heel andere setting, maar het vuurwerk bleef prachtig. Toen Gade in Amsterdam werkte, was ik ook twee of drie keer zonder haar op die boot en zag het vuurwerk. Eenzaam vuurwerk. Mooie titel voor een verhaal, novelle of gedicht.
Gisteravond zagen we weer een geweldig vuurwerk. We waren te gast op Kasteel Ophemert, waar de baron een slotgrachtconcert georganiseerde. Het Gelders Orkest trad op. Een medewerker van Gade’s nering had daarin een hand gehad en zo was Gade ook door de vrouw van de baron uitgenodigd. Als vip nog wel. En dat betekende een gereserveerde parkeerplaats, een geel bandje om onze pols en dat we in de vroege avond werden gefêteerd op een dinerbuffet met aansluitend een optreden van het orkest. Voor de genodigden was er een tribune opgetrokken, de rest van de honderden bezoekers zat op meegebrachte stoelen, stoeltjes en krukjes op de kasteelwei, waar ze van te voren al van hun hun eigen picknick hadden genoten.
De bijeenkomst was genoeglijk, laat dat duidelijk zijn. Had wel een hoog “bij-ons-in-de-PC-gehalte”. En ja, Jort Kelder was er ook met een camerateam. Zo’n avond dus. Veel oud geld, veel parvenu’s, die net te hard praten over net niets. Veel mooie mensen en meer dan een handvol  mensen met “kijk-mij-nou-eens”-kleren aan. Het buffet was overvloedig, als ik nog een alcoholgebruiker was geweest, had ik mij gemakkelijk kunnen bedrinken.
De bijzondere avond sloot na het wervelend concert af met een spectaculair vuurwerk. En Gade dacht met mij terug aan 23 jaar geleden. Vuurwerk kijken op een krib in de Waal.