Vrijwillig

Nog steeds zoemt in onze oren de destijds koninklijke oproep voor een participatiemaatschappij na. Hoe verschillend werd daar destijds op gereageerd. Soms gebruikt als een vuig bezuinigingsinstrument, maar even vaak een niet geheel vrijblijvende oproep om je in te zetten voor. Ja, voor wie eigenlijk? Je dementerende moeder, de even met een gebroken been uitgeschakelde buurvrouw of gewoon als vrijwilliger bij Scouting. Soms lijk je er niet onderuit te komen, te participeren in de samenleving, terwijl je eigenlijk niets liever zou willen doen dan in de achtertuin ongestoord een boek te lezen of op tv te kijken hoe Sagan weer tweede wordt. Deze week voldoe ik ruimschoots aan mijn burgerplicht door mij vrijwillig in te zetten voor een maatschappelijk doel. Dat is wel een heel fraaie omschrijving van mijn taakje als vrijwilliger in het Uitvoerend Comité van de Vierdaagse. Dat geeft een heel nobel gevoel. Ik doe goed. Maar ik beleef er ook heel veel plezier aan. De Vierdaagse is een organisatie die zuinig is op zijn vrijwilligers. We worden gekoesterd en in de culinaire watten gelegd. Zo genoeglijk bezig mijn burgerplicht te vervullen, vraag ik me af of als de lol de moeite overtreft je je vrijwillige onbetaalde inzet mag meetellen en je dan wel echt gehoor geeft aan het invulling geven van wat de Koning destijds bedoelde. Ach, wat maakt het uit. Ik beleef onbetaald weer een geweldige week.