Voorzitter

Gade vraagt zich verwondert af hoe het kan dat ik bij een spannende detective al na een paar minuten in slaap val, maar zonder ook maar een minuutje concentratieverlies kan kijken naar de  besognes rond de verkiezing van een nieuwe voorzitter van de Tweede Kamer. Nou is dat dutje bij een detective vaak niet meer dan een ‘power nap’ van een paar minuten, zodat Gade mij maar kort hoeft bij te praten om de draad van het verhaal weer op te pakken, maar het klopt dat de beelden uit de vergaderzaal van de Tweede Kamer mij mateloos boeien. Ik kan geïnteresseerd kijken naar hoe het daar toegaat, ook als er niets gezegd wordt en je de Kamer zonder verder commentaar bezig ziet met elkaar te kouten, uitgebreid met de i-phone in de weer aan het zijn of gewoon maar, als je een eenmansfractie bent, wat stil voor je uit zit te staren, niet bewust van het feit dat je voor heel het land zichtbaar aan het niets doen bent. Ik kwam gisteren dus ruim aan mijn trekken. Ik volgde de vier wervingspraatjes die duidelijk maakten dat ieder voor zich vond dat hij of zij de beste kandidaat was. Je zag de last die Bosma had van het feit dat hij uit een fractie kwam die dingen had gezegd die niet helemaal spoorden met zijn eigen aspiraties. Dingen die hij waarschijnlijk zelf verzonnen had, maar nu als een boemerang zich tegen hem keerden, ondanks het feit dat ik hem het meest eloquent, gevat en snedig in zijn opmerkingen vond. Maar een Kamervoorzitter is geen conferencier en zo had hij zijn eigen ruiten ingeworpen voordat iemand anders een steen had kunnen gooien. En hoe welsprekend ook, wat krom is, is niet recht te praten.
Zelfs tijdens de schorsingen bleef ik gebiologeerd naar het scherm kijken, zoals een konijntje naar het lamplicht van een naderende auto. Ik leef in de onterechte verwachting dat er mogelijk plotseling iets zou kunnen gebeuren. Dat de democratie opeens spannend zou worden en af zou wijken van de gebaande paden die tussen de vooringenome stellingen getrokken zijn.
De stemming verliep zoals ik verwachtte. Over anderhalf jaar verheug ik me weer op dit theater.