Voorraad

Bijna een jaar geleden kwam mijn dichtbundeltje ‘De dood en de dingen’ uit. Een familieproductie. Mijn gade nam het initiatief, ik schreef, mijn verre nicht in de Dordogne ontwierp en mijn neef gaf uit via zijn uitgeverij Prinsen. De presentatie op 17 december was avontuurlijk voor de bezoekers. Het was de eerste dikke sneeuwdag van die winter en gans Nederland was ontregeld. Treinen reden niet meer en snelwegen waren schier onberijdbaar. Toch waren er zo’n 100 mensen aanwezig en de avond verliep plezierig. Heel veel mensen bereikten de Lindenberg, waar de happening plaats vond, niet. Anderen kwamen juist wel omdat ze niet uit Nijmegen weg konden. En die avond werden de eerste bundels verkocht. Een tientje, geen geld. De totale oplage was 500. Ik vond dat rijkelijk veel, maar vrouwlief zei vrolijk dat wat we overhielden altijd nog als gedachtenis op mijn uitvaart uitgedeeld kon worden.
Van neef-uitgever kreeg ik naar hij zei de allerlaatste dozen die hij nog had en in de loop van het jaar daalde de voorraad gestaag en twee weken geleden had ik er nog 13. Ik werd gebeld of ik er nog 15 had. Nee dus. Ik vond die 13 nog een soort ijzeren voorraad voor je-weet-maar-nooit. En eigenlijk waren we ook een beetje de tel kwijt geraakt, maar ik ging er van uit dat de verspreiding zo dicht tegen de 500 lag. Mooi resultaat toch. Tot gisteren. Neeflief komt op zondagaochtendse koffievisite. Hij was zijn huis aan het opruimen geweest en warempel op zolder had hij nog twee dozen met dichtbundels gevonden. Die staan nu bij mij op de gang. En ik twijfel tussen ze weer actief aan de man brengen via de plaatselijke boekhandel 0f het sympathiek poëziewinkeltje in de Walstraat of bewaren voor mijn uitvaart, ooit. Al denk ik dat de meeste mensen die daar zullen zijn al een bundeltje hebben. Mocht u er nu al een willen hebben, u kunt reageren. De prijs is het zelfde gebleven.