Voornemens

Hoeveel goede voornemens zullen er vandaag weer gemaakt worden en hoeveel van die voornemens zullen binnen de kortste keren sneven? Ik durf er wat onder te verwedden dat er heel veel Driekoningen niet eens zullen halen. En wat blijft is een gevoel van geweldige teleurstelling in het eigen onvermogen om een gesteld doel te halen.
Ik zelf heb, naar ik mij kan herinneren, nooit goede voornemens gemaakt en zeker niet rond oud en nieuw. Natuurlijk heb ik wel eens serieus overwogen wat minder te eten en wat af te vallen, maar nooit heb ik dat voornemen gekoppeld op oud en nieuw.
Wat zou ik nu nog voor voornemens moeten maken? Ik heb van mijn leven niet gerookt, dus daar kan ik niet eens mee stoppen. Je kunt niet stoppen met dat waar je nooit aan begonnen bent. Ook alcohol hoef ik niet te minderen of af te zweren want al sinds jaar en dag drink ik geen sterke drank en ook geen zwakalcoholische drankjes meer.
Natuurlijk heb ik een fiks aantal wensen, maar wat ik me ook voorneem ik heb er zelf niets over te zeggen. Over mijn gezondheid heb ik het niet alleen voor het zeggen. Dat is deels genetisch bepaald en voor de rest slik ik braaf mijn pillen op de daarvoor voorgeschreven tijden. Maar dat heeft niets met een voornemen te maken, dat is puur lijfsbehoud.
Toen ik nog werkte werden er wel voornemens gemaakt. En steeds als er een nieuwe leidinggevende kwam werden die voornemens bijgesteld. Of in jargon werden de targets geherformuleerd. Soms leek het dan wel twee keer in het jaar oud en nieuw. We werden opgeroepen de lat hoger te leggen. Op zich een heel mooie uitdaging, maar soms was ook teleurstelling je deel. Ik mocht dan ook graag zeggen: “Doelstelling gehaald, lat lager gelegd.”
Voor mij dus geen voornemens meer. Geeft een boel rust en voorkomt dat ik mij zelf teleurstel.