Voornemen

Ik beweeg veel te weinig. Dat vind ik zelf ook. Een zekere luiheid lijkt mij dan weliswaar niet aangeboren, maar is nu toch vaak een gezochte smoes om af te zien van wat beweging. Dat is voor mij de ultieme vorm van afzien, er vanaf zien. En in plaats van een tijdje op mijn hometrainer, daar zie ik dan vanaf, kies ik voor mijn bureaustoel, grasduin wat over het internet en tik braaf mijn zo goed als dagelijkse stukjes. Maar zelfs daar is mijn beweging minimaal. Met afgunst zie ik mensen met tien vingers razendsnel over het toetsenbord snellen, er een verder foutloze tekst uit hameren  en terwijl ze daarmee bezig zijn weten zij ook nog een gesprek te voeren. Multi-tasken in het ². Als ik met mijn twee vingersysteem een tekstje gewrocht heb ben ik vaak meer tijd met het corrigeren van de tikfouten dan met het schrijven van het stukje zelf.
Dat ik te weinig beweeg heeft niets te maken met het feit dat ik het te druk zou hebben. Dat zou de mest doorzichtige smoes zijn die onmiddellijk doorgeprikt zou worden. Ik heb tijd te over. Het tijdperk van druk, druk, druk heb ik al jaren achter mij gelaten. Maar misschien is het gewoon een kwestie van discipline. Misschien moet ik mij gewoon aanwennen om direct na het schrijven van een stukje op mijn home-trainer te klauteren en dan een tijdje de benen hun werk te laten doen. Gewoon een vrolijk muziekje op zetten en aan de slag.
Ik realiseer mij dat het vandaag  24 december is en goede voornemens horen niet zo bij Kerstmis, behalve dan dat we rond deze dagen hopen op vrede op aarde. En hoop moet je blijven koesteren, zelfs als die ijdel is. Goede voornemens horen bij 31 december, misschien zelfs pas bij 1 januari. Ik heb dus nog een week de tijd om het voornemen te maken en, wie weet, uit te voeren.