Voornemen

Ik geloof niet dat ik ooit van mijn leven een voornemen in de klassieke betekenis van het woord heb gemaakt. Natuurlijk heb ik wel eens gedacht iets te gaan doen, ja, zelfs te laten, maar ik heb dat nooit als een voornemen opgevat. Ik vond altijd wel dat ik eigenlijk wat zou moeten afvallen, deed dan af en toe en voor eventjes mijn best, maar omdat ik het niet echt als een voornemen zag, stelde ik mij zelf ook niet teleur als de pogingen daartoe na enige, meestal kortere, tijd weer sneefde.
Gisteren waren we met de koffieclub bij elkaar om het oude jaar uit te luiden. Veel lachen,veel praten, luisteren naar reisverhalen en lekker eten. En zoals altijd als er wordt afgesproken dat iedereen iets klaar zal maken, was er weer veel te veel. En er waren oliebollen en er was champagne en er was zelfs een rondje goede voornemens voor het komende jaar. Zo was er het stel dat zich voornam komend jaar alle Nederlandse provinciehoofdsteden aan te doen en daar een culturele manifestatie te bezoeken. Ik ben benieuwd naar hun avonturen in Lelystad!
Gade en ik lieten de beurt aan ons voorbijgaan. Er gaat in de loop van het komend jaar een en ander veranderen. Gade houdt op met werken. We zullen wat vaker samen thuis zijn. Lijkt me best gezellig, maar hebben er allebei geen enkel voornemen aan verbonden. Zou ook niet weten wat voor voornemen, al dan niet gezamenlijk, je daaraan zou kunnen verbinden. Ik laat het nieuwe jaar maar op mij afkomen, nemen voor wat het is en hopen dat ik het vol zal maken. Maar hoop en voornemen zijn geen familie van elkaar. Ik hoop het hele jaar mee te maken, maar ik kan me dat niet voornemen.
Een van ons heeft een lange lijst opgesteld van zaken die mogelijk in 2018 zouden kunnen gebeuren. Van Trump die abdiceert tot Waylon die het songfestival wint. Ieder van ons vult in of dat wel of niet gebeurt. Oudejaarsavond 2018 wordt duidelijk wie van ons tienen de meest visionaire blik had en wint de Glazen Bol. Ik hoop dat ik win en de prijs persoonlijk in ontvangst kan nemen. Maar nogmaals, dat lijkt in de verste verte nog niet op een voornemen.