Voorbij

Hij is weg, het is voorbij. Hij lijkt al weer helemaal vergeten. De discussies  zijn voor een maand of wat weer verstomd. Het is duidelijk, Sinterklaas is weer naar Spanje. Even geen gezanik over zwart, roetveeg of gewoon wit. Geen gesteggel over erfgoed of slavernijverleden, over knechtschap of onderdrukking. Maar nog voordat de Kerstman de scepter mag gaan zwaaien is er een ander fenomeen opgedoken. Niet uit Spanje, niet van de Noordpool, maar vanuit Frankrijk.  De nieuwe zwarte Piet blijkt geel. Geen fantasiekleding meer, geen krullenpruik, geen oorringen, geen pluim op de muts. Het pietenpak is een geel hesje. One size fits all. Voorlopig niks geen vrede op aarde.Misschien zijn er te weinig mensen van goede wil. Het lijkt een boze kersttijd te worden. Heel boos. Het tegendeel van wat kerst hoort te zijn.
Van de andere kant, ik heb vandaag ook de eerste kerstkaart al weer op de mat gevonden. Gade en mij wordt het beste gewenst. En in een ver hoekje in de kelder hebben wij het oude kerststalletje weer gevonden. Jozef en Maria en het kindje, herders en koningen en een engel. Allemaal zonder geel hesje.
De overbuurman heeft zijn huis al uitbundig in het kerstlicht licht gezet. Een lange snoer van lampjes en een kerstboom.
Dat brengt mij op het motto voor deze tijd: kerstverlichting aan, hesjes uit. Het licht zal dan pas stralend zijn