Voorbij

Ik heb in de voorbije 23 jaar heel wat mooie huwelijken mogen sluiten. Huwelijken tussen mensen die ik alleen maar kende van een kennismakingsgesprek, maar waar er vanaf het eerste begin van zo’n ontmoeting een, vergeef mij het modewoord, klik was. Ontspannen gesprekken die altijd leidden tot huwelijkssluiting waar ik tevreden op terug keek. Het bruidspaar ook gezien de bedankjes die mij na afloop bereikten en de complimenten die ik kreeg.
Ik genoot ook van de zogenaamde  ‘korte’ huwelijken. Niks geen voorgesprek, een korte ceremonie waarin ik probeerde om toch de uniekheid van het moment het nodige accent te geven. En natuurlijk waren er ook de huwelijken waarvan ik het gevoel had dat het eeuwigheidskarakter dat wij vaak aan een huwelijk denken te moeten  geven maar een kort leven beschoren was. En van een aantal huwelijken weet ik dat mijn voorgevoel mij niet in de steek heeft gelaten.
Maar doorgaans waren het mooie, heel mooie huwelijken, zeker als het vrienden en bekenden betrof, bruidsparen waar ik een bijzondere  band mee had en heb. En nog steeds, zelfs na vele  jaren betekent dat ik een speciale relatie heb met die paren.
Maar eerlijk is eerlijk, hoe mooi die huwelijkssluitingen ook waren, hoe mijn toespraak ook de juiste toon trof, hoe feestelijk de ambiance ook was, al die huwelijken komen toch wat in de schaduw te staan van het huwelijk dat ik op 20 mei als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand(babs) van de gemeente Heumen voor een dag sloot. Ik had niet verwacht dat mij die dubbelrol, paps en babs, zo zou raken. Hoe bijzonder het is het huwelijk van je zoon met zijn lief, een geweldige schoondochter, te mogen sluiten en hen niet alleen als babs te  feliciteren maar hen ook je vaderlijke zegen mee te geven.
Met dat huwelijk sluit ik een carrière als babs af. Het was een prachtige huwelijksviering, een geweldig feest dat in de herinnering eigenlijk niet mooier kan worden, zo geslaagd was het in al zijn onderdelen.
Een hoogtepunt, een goed ogenblik om te stoppen na zo’n om en nabij de duizend huwelijken. Voor mij geen huwelijkssluitingen meer, tenzij mijn dochter…