Voedselvader

Al vele jaren heb ik geen kerstboom meer. Daar zijn eigenlijk geen goede redenen voor anders dan dat het voor gade helemaal niet hoeft en we vaak in deze tijd toch minstens een paar dagen van honk zijn. Her en der hangen we wel een verdwaald kerstengeltje op en staan er toch wat glazen boompjes. Wat ik wel ophang zijn de kerst- en nieuwjaarskaarten. Op de trap naar boven worden ze zorgvuldig opgeplakt en vormen zo een fleurige rij, waarvan het geluk je tegemoet straalt. Veel afbeeldingen van het net geboren Kindeke Jezus, al dan niet omringd door zijn moeder en voedselvader, herders en koningen. Voedselvader, waar komt dat woord nu weer op eens vandaan. Het staat niet eens in Van Dale en Google geeft maar een hit. Een verslag van de opbouw van de kerststal in Herpen (NB). Voor mij is het een woord dat de nonnen op de kleuterschool al gebruikten om de status van de H.Jozef aan te geven. En sinds mijn kleuterschooltijd heb ik het niet meer gebruikt. Nu komt het zo maar in eens bovendrijven. Voedselvader. Met timmeren verdiende hij een schamel loontje om zijn onechte zoon voedsel te verschaffen. Wat een opofferingsgezindheid. In van Dale staat wel voedstervader en dat kent Google ook veelvuldig. Rare combinatie dat vrouwelijke voedster met het achtervoegsel vader.
Naast die kaarten met de heilige Familie zijn er nog tientallen sneeuwmannen, wintertafereeltjes of zelf gemaakt fotokaarten, al dan niet met de afzender met een kerstmuts op. En al die kaarten liggen nu bij het oud papier. Het zal een stralend jaar worden, althans dat wordt mij toegewenst. Spetterend zelf en het zal bol staan van liefde en vrede. Maar evengoed is het nu oud papier geworden. Ik zelf heb heel wat van die kaarten verstuurd. Inderdaad met een beetje glitter en kleur er op. Kan dit jaar best gebruiken. Buiten dooit het. De sneeuw is heel vuil geworden, op het zwarte af.