Vluchteling(en)

De zaterdagse koffieclub is op woensdagavond bijeen. Is op zaterdag de plezierige vrijblijvendheid troef, als je kunt kom je, als je niet komt even goede vrienden. Want dat zijn we na tien jaar inmiddels wel geworden. Op een van die zaterdagse bijeenkomsten in de koffiehoek van Dekker, of was het tijdens onze gemeenschappelijke oudejaarsbijeenkomst, opperde een van ons het idee om eens bij elkaar te komen om samen een van te voren vastgesteld thema te bespreken. Anders dan de zaterdagse koffiekout, die van hak naar tak slingert, ongestuurd van film naar boek gaat, van mening naar feit en van links naar rechts. Degene die het idee inbrengt biedt ook aan om gastheer te zijn en stelt voor de avond te laten beginnen met een eenvoudige maaltijd en dan eens wat diepgaander van gedachte te wisselen. Als thema stelt hij voor de vluchteling. De groep stemt van harte in met het idee en er wordt zowaar een datum gevonden waarop de meeste van ons kunnen.
Met ons negenen komen we bijeen aan de rand van Nederland. Onze telefoons heten ons al welkom in Duitsland. De maaltijd is smakelijk, de koffie ingeschonken. Het gesprek kan beginnen. De op het oog onbeheersbaarheid van de vluchtelingenstroom, het aanpassen aan wiens normen en waarden, assimilatie, de ene vluchteling is de ander niet, een boerka in het straatbeeld, wat kan ik doen, wat kunnen wij doen. Alles komt aan de orde.
Vandaag wordt een vluchteling, al jaren in Nederland, vast werk, aangepast en wel uitgezet naar een gebied waar de Koerden aan de macht zijn, maar waar hij verder niemand kent. Zijn ouders verblijven in Nederland, zijn familie ook, maar toch moet hij vertrekken. Want hij heeft twee zware misdrijven begaan, daarvoor tot vijf jaar veroordeeld en zijn straf uitgezeten. Door de veroordelingen heeft hij ook zijn asielrecht verloren, dus hoe aangepast nu ook en op het goede pad, hij moet vertrekken. Naar een zo goed als zeker kapot leven. De discussie gaat dan niet meer over vluchtelingen, maar over een vluchteling. Genade voor recht laten gelden? Of regels zijn regels, voor iedereen? Ik kom er niet uit. Zelfs met ons negenen komen we er niet uit.
We spreken af vier keer per jaar zo’n bijeenkomst te houden. Volgende keer ben ik gastheer. Thema waarschijnlijk op zoek naar een gemeenschap of mag god weer met een hoofdletter geschreven worden?