Vlinders

Gisteren werd mijn ex 65. Dat werd gevierd met een intieme bijeenkomst bij haar thuis. Even was het zo dat de AOW’ers in overtal waren. Maar toen iedereen er was niet meer. Toen was de verhouding 8-4 voor de <65. Maar het zal niet lang meer duren voor de stand gelijk getrokken worden en zullen alleen nog de aanwezige kinderen van Ex en mij zorgen voor een vertegenwoordiging van 30’ers, die dan mogelijk al beginnende 40’ers zijn.
Dit soort familiebijeenkomsten met de broers en zussen van Ex zijn altijd zeer plezierig. Ondanks onze scheiding, nu al 21 jaar geleden, hebben we elkaar nooit los gelaten. Ex vatte dat ooit samen met de spreuk: ‘Liefde bestaat tussen mensen die elkaar wel vrij, maar niet los laten.’ Ik heb haar en haar familie nooit losgelaten en dat voelt goed aan. Ik beschouw Ex en haar broers en zussen nog steeds ook als familie en zij mij. Gade ervaart dat ook zo. Dat is een goed en veilig gevoel. Zulke plezierige familie hebben is een voorrecht.
Op zo’n verjaardagsavond worden de laatste familienieuwtjes uitgewisseld. Iemand heeft een kleinkind gekregen, voor een ander is het nieuwe onderwijsjaar gestart met een niet actueel rooster, waardoor dat 40 minuten later begon dan gepland. En zo zijn er meer trivialiteiten die verteld worden. Niks wereldschokkend. Zoonlief vertrekt eerder, al voor zevenen. Hij heeft met zijn band nog een optreden in België. Dat leidt weer tot een gesprek over het leven van een muzikant, dat begint op het moment dat andere mensen er over denken naar bed te gaan.
Maar het grootste nieuws komt van het oudste familielid aanwezig. Het onmogelijke lijkt te zijn gebeurd. Verliefdheid heeft toegeslagen. Van zijn lang zal ze leven niet meer gedacht., maar nu wordt het familielid weer plezierig geteisterd door hevig fladderende buikvlinders. En de rest van de familie reageert opgetogen, hoe pril het verhaal ook is. Zo’n fijne familie is het. Die zich verheugt in het geluk en de leeftijdsloze verliefdheid van een van haar leden. Daar wil je toch bij blijven horen.