Vignet

Ter voorbereiding van onze reis diep Frankrijk in dacht ik gelezen te hebben dat het bezit van een Europese gehandicaptenparkeerkaart het bezit van een milieuvignet overbodig zou maken. Met zo’n vignet tracht Frankrijk er voor te zorgen dat vervuilende auto’s uit kwetsbare gebieden geweerd worden en het milieu wat minder wordt aangetast. Maar ik blijk de uitleg op de ANWB-pagina niet helemaal juist geïnterpreteerd te hebben en de vriendelijke juffrouw achter de balie verzekert mij dat ook al heb ik  zo’n parkeerkaart ik toch wel degelijk een milieuvignet nodig heb. Ik kan dat niet in haar winkeltje kopen, waar ik mij zojuist twee alcoholtesters heb aangeschaft die in la douche France tot de standaard auto-uitrusting dienen te behoren. Het vignet moet ik per internet in Frankrijk bestellen. Voor de kosten, € 4,21 hoef je het niet te laten. Voor dat bedrag wordt het zelfs thuisgestuurd, maar de hele rompslomp van formulieren en pdf’jes van je kentekenbewijs komen voor jouw rekening. Ik leer van de ANWB-ster ook dat de levertijd van het vignet 10 werkdagen is. Ik vertrek over 3 dagen. Gelukkig lees ik in de toelichting ook dat een kopie van de factuur die ik na aanvraag prompt krijg toegestuurd ook als vervangend tijdelijk vignet geldt. Ik zou het toejuichen als Europa nog meer Europa zou worden en voor heel dit continent tot voor elk land uniforme en geldende afspraken kon maken. Dat is met de euro ook redelijk gelukt, dan moet dat met een milieuvignet toch ook mogelijk zijn.
Bij de Europese verkiezingen heb ik destijds op Vera Tax gestemd. In het parlement is zij onder meer lid van de commissie Transport en Toerisme. Misschien stuur ik haar wel een mailtje met het verzoek om iets aan de unificatie van het vignettenbeleid te doen.
Ik bel nog even met mijn neef waar wij ons over een paar dagen zullen melden. Ik vertel hem van het milieuvignet waar hij nu, na ruim een half jaar in Frankrijk, voor het eerst van hoort.
Morgen ga ik, voor de zekerheid, toch maar een vignet aanvragen.