Twee auto’s zijn er nodig om Gade en mij en alle cadeaus die zij kreeg weer naar huis te brengen. Het was een mooi afscheidsfeest geweest op een uitzonderlijk mooie plek met ook nog eens (je krijgt wat je verdient) prachtig weer. Het was duidelijk, Gade was directeur af en zij werd door haar collega’s op bijzondere wijze uitgezwaaid. Het programma was een staalkaart van waar Gade en de haren mee bezig waren. We werden opgehaald met de Landrover waarmee een oud-collega dwars door Afrika was gereden en waarmee we nu hotsebotsend naar de feestlocatie in het mini-dorpje P gebracht werden en na het welkomstdrankje op die wonderschone plek ontrolde zich een curieus programma dat liep van een fraai klassiek concert, een sessie koe-knuffelen, een optreden van Gades lievelingsstraatmuzikanten, een mooie, heel mooie afscheidstoespraak en een doorleefd dankwoord van Gade. Door de explicateur van het programma werden die onderdelen met elkaar in logisch verband gebracht. En natuurlijk was er tussendoor heel veel tijd om met elkaar te praten en lekker te genieten van de vele culinaire kleinoden die ons voorgezet werden. Wat kan het leven mooi zijn als er zoveel mensen met hun eigen bijzondere kwaliteiten bij elkaar zijn. Zij benoemden zich zelf tot kikkers die door Gade in groot vertrouwen de goede richting gewezen werden, niet gestuurd. In haar dankwoord vergeleek Gade hen liever met vlinders die door hun betrokkenheid op en kennis van kunst en cultuur kleur gaven aan het bestaan en alle kanten op fladderden om het belang van ervan te verspreiden. Niet voor niets wordt Churchill geciteerd die zich in WOII teweer stelt tegen de bezuiniging op kunst en cultuur ten gunste van de oorlogsindustrie met de woorden “Then what are we fighting for?”
Eenmaal thuis lijkt het pakjesavond. Heel veel cadeautjes, maar meer nog geniet Gade van de lieve woorden die de geschenkjes vergezellen. En bijna in alle kaartjes en brieven komt het woord vertrouwen terug. Het vertrouwen dat Gade gaf aan haar mensen. En als je vertrouwen geeft, krijg je het dubbel terug.
Gade geniet na, ik niet minder.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Zo hoort het :helemaal goed !!!!