Vertrek

In augustus zijn wij een paar weken weg. Vakantie. Een huisje in Frankrijk. En het leek allemaal zo mooi geregeld. In die weken zou de mooie A op ons huis passen en als gezelschapsdame voor Harrie Poesjkin onze kat fungeren. Een geruststellend gevoel.Huis bewaakt, kat niet aan een gruwelijke vereenzaming prijsgegeven. En A voor een paar weken een riant onderkomen in plaats van haar eenkamerappartementje in een studentenflat.
Het is een zonnig terras. Ik heb A al een tijdje niet meer gezien, maar nu hebben we afgesproken weer eens bij te praten. A’s moeder is ook van de partij. Verhoogd de genoeglijkheid. En ook een andere vriend voegt zich later bij het kleine gezelschap. Dan komt A met groot nieuws. Ze zal over een paar maanden uit Nijmegen vertrekken. Ze zal minimaal een half jaar haar lief volgen naar een niet al te ver buitenland, die daar zijn studie zal afmaken. A gaat met hem mee. Als dat geen liefde is. Wat zij daar behalve links rijden nog meer zal gaan doen? Ze heeft nog geen idee. Als dat geen liefde is. Samen wonen in een studentenhuis. Dat moet wel liefde zijn. Op dat warme terras praten we over vertrekken, weggaan, weer terugkomen, de wereld aan je voeten laten liggen en met vertrouwen de toekomst tegemoet zien.
Ik realiseer me dat ik op zoek moet naar een nieuwe huisbewaarster voor als Gade en ik op vakantie zijn.
Als ik Gade van het vertrek van A vertelt, vraagt ze of ik haar zal missen. Een half jaar of langer geen koffie- of lunchafspraakjes meer. Ach, ze was al eerder voor langere tijd in Polen. Heb ik ook overleefd. Vriendschap kan tegen een beetje afstand. Leven zonder A in de stad is zeer wel mogelijk. Alleen iets minder leuk.
We nuttigen onze consumpties en bewonderen de nieuwe föhn die A gekocht heeft. Genieten van elkaars gezelschap. Over een jaar is A en haar lief weer terug van overzee. Maar of ze dan weer in de stad zal wonen?