Een nieuwe verslaving dreigt. Gisteren installeerde zoonlief Wordfeud op mijn I-phone. Niet dat ik dat zelf niet gekund zou hebben, maar voor ik het goed en wel wist had hij bij ons gesprek daarover mijn toestel uit mijn handen gerukt en stond het er al op. De avond daarvoor zag ik , terwijl we in de foyer van de Arnhemse schouwburg zaten, een meisje Wordfeud spelen. Mijn belangstelling was gewekt. Taal en taalspelletjes reken ik tot mijn favorieten. Ik ken nog maar een iemand die het ook speelt en met haar ben ik gisteravond begonnen. Ik sta op dit moment met 258-171 voor. En er zijn nog 50 blokjes over. Ik weet niet wie er gaat winnen of hoe dat dan afloopt. Ik ben nog een beginner. Mijn eerste spelletje, maar ik weet nu al dat ik moet oppassen. Dit telefoonscrabble kon wel eens heel verleidelijk worden.
Raar fenomeen trouwens. Scrabble spelen Gade en ik alleen als we op vakantie zijn. Onhandig groot bord op een te kleine tafel. Gedraai om een goed overzicht te krijgen. Kop koffie erbij en samen steggelen of een woord nu wel of niet goed gerekend mag worden. En dan speel ik het nu virtueel. Wie weet straks tegen hoeveel verschillende en mij zelfs onbekende tegenstanders. Niks geen koffie ( die functie zit er niet bij) en geen geruzie over de al dan niet juiste spelling van een woord (of heb ik dat chatknopje nog niet ontdekt). De virtuele wereld is feitelijk alleen maar een opeenstapeling van individuele eenzaamheid. Je denkt dat je iets samen aan het doen bent, maar de ander is niet meer dan een gepersonaliseerde computer. Want het maakt mij niet uit of ik tegen een mens speel of tegen de computer. Ik ben ook aan het leren bridgen. Ik speel mijn versimpelde bridge-spelletje tegen de computer. En ook al maak in mijn contract, de computer geeft in 8 van de 10 gevallen aan dat het beter had gekund.
Misschien het scrabblebord toch maar eens tussen de vakantiespullen uit halen en gewoon met Gade een potje spelen, met een kopje koffie en iets lekkers erbij en haar er van overtuigen dat ‘pyxis’ wel degelijk een goed woord is.
Dag Jan, bedankt voor al je verhaaltjes. De eerlijkheid gebiedt je te melden dat ik ze s’nachts lees als ik halverwege de nacht “klaarwakker” wakker wordt. Dit gebeurt gelukkig niet iedere nacht zodat ik na een aantal van je verhalen – die zo uit het leven gegrepen zijn – toch weer in slaap val. Wat betreft Wordfeud. Ja het is zalig verslavend. Ik doe het sinds 2 maanden. Een paar dingen die je wellicht helpen.
Verbaas je niet over woorden die wel of niet worden goedgekeurd. Ga hierover niet in discussie met je Iphone, dat is verspilde moeite.
Speel met 5 tot 10 personen tegelijkertijd. Zeker de mensen die je ad random vindt – en dus niet kent – kan je niet aansporen.
En ja je kan met elkaar communiceren via knopje rechtsboven, maar nogmaals niet over woorden die je legt. Het systeem bepaalt of het kan of niet kan.
Veel speelplezier.
Groet Jacqueline (voor WF vriens14)