Verjaardag

Al sinds jaar en dag, nu bijna 70 wat jaren betreft en zo om en nabij de 25.550 als het om dagen gaat, vier ik mijn verjaardag op de dag zelf.  Ik hou er niet van om een paar dagen eerder of  later het feest te vieren, omdat de verjaardag zelf zo ongunstig valt. Voor mij ben je jarig op de dag dat je jarig bent en op die dag vier je hem ook. Bovendien als ik mijn verjaardag een paar dagen later zou vieren viel die samen met de twee dagen waarop Jezus’ verjaardag wordt gevierd. Over ongelukkige data gesproken.
Dit weekend heb ik twee verjaardagen , althans de feestelijkheden daaromtrent, die niet samenvallen met de feitelijke geboortedag. Ik ga zo dadelijk naar de verjaardag van mijn volle neef. Hij is pas morgen jarig, maar zijn oomzeggertje die hem bijstaat op de viering van zijn verjaardag moet op maandag werken. Vandaar dus dadelijk gewapend met de traditionele fles jonge klare naar de koffie met gebak. Mijn neef wordt morgen 82 en op zijn feestje zullen de mannen weer aan de ene kant van de kamer zitten en de vrouwen aan de andere. Zo hoort dat al jaren, zo gaat dat al jaren. Ik zie dan weer mijn neven en nichten, een elk jaar kleiner wordend groepje. En we zullen zeggen dat we hopen dat we hem nog lang mogen lusten, maar weten donders goed dat dat lang steeds korter wordt. En natuurlijk zullen we zingen dat hij lang zal leven, zoals we dat gisteren zongen dat zij dat mocht doen. Zij was de overbuurvrouw, die drie dagen daarvoor eigenlijk jarig was,maar dat op zaterdag vierde omdat dat beter uitkwam. Het is bekend hoe ik daar over denk, maar uiteraard ging ter felicitatie. Gade en ik dachten maar even te gaan. Een kop thee, een stukje taart, zo rond de klok van vieren. Tegen elven verlieten we het pand, na een complete maaltijd die snel gehaald werd toen ook andere goede vrienden tegen etenstijd kwamen en de andere buren het ook wel gezellig vonden te blijven. Samen eten en natafelen, heel lang natafelen, terwijl er niemand meer jarig was. Dat was een feest!