Verjaardag

Ik was gisteren op verjaardagsvisite. Ik heb niets tegen verjaardagen. Integendeel zou ik haast zeggen. Ik vier mijn verjaardag ook elk jaar weer op gepaste wijze. Met kaasblokjes en schijfjes leverworst. En op de dag zelf. Dat is voor mij een basisivoorwaarde bij de viering van mijn verjaardag. Die is op de dag zelf of niet. “Oei, dat is lastig, een doordeweekse dag en dat ook nog zo vlak voor Kerstmis”, hoor ik geregeld als bezwaar als ik mijn verjaardagsfeestje weer aankondig. Ik antwoord dan dat de uitgenodigde niet hoeft te komen, ik word toch wel een jaartje ouder zonder dat hij of zij de feestvreugde verhoogt.
De verjaardag gisteren was zoals een verjaardagsfeest hoort te zijn. De jarige ontving in een statig Arnhems etablissement in de Heerenkamer. Inderdaad met de ‘daftige’ dubbele o. Ontvangst met koffie en een flink stuk gebak. Een heel flink stuk gebak, waar nauwelijks over heen viel te kijken. Het was het voorafje voor de broodjeslunch die zou volgen. En daar was gelukkig een broodje kroket bij. Misschien daar wel als croquette geschreven, want het was zoals ik al zei, het was een statig etablissementen, bovendien in Arnhem, toch niet voor niets het Haagje van het oosten genoemd.
Iedereen was er, de jarige, haar zoon, mijn petekind, kleikinderen, vrienden en vriendinnen, broer en zussen. Het gezelschap dat ik een keer per jaar zie. En dan wordt er bijgepraat en heerlijk vrijblijvend gekout over alles en niets. De zwartepietendiscussie komt even langs en zwartepiet moet blijven. Cultureel erfgoed.
En dan bedenk ik dat de verjaardagsviering door de Unesco, of welk ander wereldomspannend apparaat, ook maar tot cultureel erfgoed moet worden bestempeld. Ik zie hoe enthousiast de kleinste kleinkinderen als het ‘Lang zal ze leven’ meezingen en zich al verheugen op het luid gescandeerde ‘hiep, hiep hiep, hoera (3x)’. Basisvoorwaarde voor erkenning als erfgoed is wel de aanwezigheid van koffie en gebak. Kaasblokjes, leverworst en zeker bitterballen verhogen de status.
Ik weet niet hoe in andere landen verjaardagen worden gevierd. Het hoeft voor mij dan ook niet om een wereldwijde erkenning te gaan. Voor mij is die status voor de Nederlandsche verjaardagsvisite voorlopig voldoende.
En natuurlijk zal er een tegenbeweging op gang komen van de mensen die hun verjaardag principieel of om zuinigheidsredenen niet vieren. Misschien wordt die tegenbeweging of gewoon tegenbeweging in het algemeen ook wel Nederlands cultureel erfgoed.