Het is al een paar weken geleden dat het Lief van Zoonlief bij hem is ingetrokken. Via een koddige kerstkaart maakten zij dat samen aan de goegemeente duidelijk. En nu staat haar appartement te koop. Een deel van haar spullen is opgeslagen, een deel naar het stulpje van Zoonlief verhuisd. En nu maar wachten op die ene koper en als dat gelukt is op zoek naar een gezamenlijk nieuw en wat ruimer onderkomen. Hoe lang dat zal duren? Ik zou zeggen: kopers aller landen verenigt u en meldt u aan.
Ik zelf ben maar heel weinig verhuisd. Mag nauwelijks naam hebben en ik werd met elke verhuizing gemakzuchtiger. Hoe ik naar mijn eerste echte huis samen met Ex ben verhuisd, ik zou het niet meer weten. Het was in 1971, naar een flat in, ja ik moet het toegeven, Arnhem. Veel spullen hadden we nog niet. Een ruim bed was het enige. De rest van de inrichting werd gekocht en afgeleverd door de leveranciers. Vier jaar later verhuisden we, inmiddels een Zoonlief en Dochterlief rijker terug naar Nijmegen. Ik herinner me dat we een busje huurden of schakelden we toen al een verhuisbedrijf in? Gek, hoe de herinnering mij wat dat betreft volledig in de steek laat. Komt omdat ik niet van verhuizen houd. Soms hoor je dat mensen enthousiast aanbieden om iemand anders bij een verhuizing te helpen. Mij niet gezien. Mijn laatste verhuizing, nu al weer bijna twintig jaar geleden, heb ik een verhuisbedrijf ingeschakeld. In een vloek en een zucht hadden zij de boel in- en even snel weer uitgeladen. Alles keurig neergezet waar ik het wilde hebben. De laatste keer dat ik bij een verhuizing hielp was door koffie te zetten en mijn keuken als kantine aan te bieden toen de ene overbuurvrouw bij de andere introk. Maar sjouwen, nee dank u wel.
Ik weet niet hoe lang het duurt voordat Zoonlief zal gaan verhuizen. De woningmarkt trekt voorzichtig aan. Maar meehelpen met verhuizen, ik zal het niet doen. Hooguit wat koffie zetten, maar zelfs dan ben ik bang dat ik vooral in de weg zal lopen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ik herinner het me nog als de dag van vandaag: de vlag hing uit en koffie met heerlijke appeltaart. Het voelde als een warm bad.