Een van de vaste onderdelen van het ochtendritueel is het lezen van de krant. Nadat ik het ontbijt heb klaargemaakt, een schoteltje muesli met yoghurt en daar een verse appel doorheen gesneden, zet ik mij aan de keukentafel en lepel het ontbijt naar binnen, terwijl ik de krant lees. Ik weet dat dat afgeraden wordt. Je moet je op een ding concentreren: het lezen van de krant of het nuttigen van je ontbijt. Het combineren van die twee zaken zou ongezond zijn en doet geen recht aan beide bezigheden. Je geniet maar half van je ontbijt en het gedegen lezen schiet er ook wat bij in. Maar ik denk dat er op heel wat plaatsen deze twee zaken gecombineerd worden en ze horen bij mijn ochtendritueel en rituelen zijn heilig.
Deze ochtend had ik echter al mijn aandacht bij mijn krant nodig. Niet zo zeer om het nieuws dat gebracht werd, dat was de gebruikelijke rampspoed. Nee, het was de opmaak van de krant, mijn krant. Trouw. De krant was gerestyled. Men, de hoofdredactie, vond dat nodig. Ik zou niet weten waarom. Eigentijdser? Het nieuws blijft toch het zelfde? Een opnieuw vorm gegeven krant brengt de wereldvrede niet dichterbij, lost de problemen bij FC Twente niet op en verandert niets aan de uitslag Liverpool-Sevilla. Maar ik, lezer moet weer mijn weg zien te vinden in de nieuwe opmaak. Rubrieken zijn verplaatst, columnisten aan de kant geschoven of krijgen een andere opdracht, bijdragen geschrapt. Geen maandagse rechtbankverslagen meer, de rubriekjes opgetekende gesprekken of nutteloze kennis verdwenen. Er zal vast goed over nagedacht zijn, onderzoek op losgelaten en ik zal er ook wel weer aan wennen, maar vandaag was het toch even zoeken. Het was het zelfde gevoel dat ik had toen nu al weer een tijdje geleden mijn vertrouwde grootgrutter uitbreidde en schappen verplaatste . Ik moest mijn route aanpassen en daar waar vroeger de mayonaise stond lagen nu de peperkoeken. Ook daar ben ik inmiddels aan gewend. Dat zal ik ook wel doen aan de nieuwe indeling van mijn krant. Goed dat mijn ontbijt nog het zelfde is, Muesli met yoghurt en een appeltje.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links