Veiling

Net voor ik in de auto stap en vertrek hoor ik dat ook Wilders vertrokken is. In de auto hoor ik verder van het einde van het Catshuisberaad en waarschijnlijk het einde van nog veel meer.Ik ben op weg naar een veiling van werken van leden van een kunstenaarskring in een dorp iets verderop. Maar wel in Limburg. De jaarlijkse tentoonstelling van de kring met kunstenaars van diverse disciplines en mate van professionaliteit wordt dit keer afgesloten met een veiling. De kunstenaars hebben allemaal een werk ingebracht en de opbrengst daarvan komt te goede aan een stichting die uitjes voor kinderen organiseert. Uiteraard voor kindjes die dat hard nodig hebben. Omdat ik vaker goededoelenveilingen heb geleid, heeft men mij gevraagd. Het succes van een veiling hangt niet alleen af van de welbespraaktheid van de veilingmeester, maar vooral van hoe los het geld in de portemonnees van de veilingbezoekers zit. Dat lijkt een beetje tegen te vallen. Van de ingebrachte kavels wordt er iets meer dan de helft verkocht. De andere halen de bodemprijs niet. Maar de opbrengst is toch niet onaardig. Bij de opening van de veiling kan ik het publiek verrassen met de mededeling dat het Catshuisberaad geëindigd is en dat het niets heeft opgeleverd. Maar ik troost hen met het bericht dat de door het beraad nodig geachte koopkrachtvermindering pas volgend jaar ingegaan zou zijn, zodat niets hen in de weg staat vrijelijk te bieden. Mijn oproep vindt weinig gehoor. Ik heb ook met de organisatie afgesproken dat ik niet aan een dood paard ga trekken als er geen bod komt. Dat bevordert de sfeer niet. En die blijft dus genoeglijk. Er zijn hapjes en drankjes en genoeglijke kout. Ik weet dat ik op dit moment het live commentaar van de onderhandelaars mis. Maar dat verzuim wordt de rest van de dag ruimschoots goedgemaakt met de vele herhalingen in het nieuws en de belendende programma’s. Ik bedenk me dat ik een plezierige veiling met een aardige opbrengst heb mogen leiden en dat veilingmeester Wilders het land in de uitverkoop heeft gedaan.