Er was een nicht op bezoek, samen met haar vriend. Dat nichtje woont in Amsterdam, moet heel af en toe voor een congres of studiebijeenkomst in Nijmegen zijn en logeert dan bij ons. Dat nichtje is heel knap. En knap dan in alle betekenissen van het woord. Zij is niet alleen heel verstandig en studeert iets voor mij volstrekt onbegrijpelijks. Net zo onbegrijpelijk als wat haar vriend aan de universiteit doceert, maar zij is ook nog eens heel erg aardig (net zo als haar vriend). Als ik niet zo’n nichtje had zou ik er vast zo een willen hebben. Zo’n nicht wens ik iedere oom toe. Naast, wijs, knap, aardig en gezellig is nicht ook nog overtuigd veganiste. Als zij komt logeren heeft zij vaak haar eigen ingrediënten bij zich om een voor haar verantwoord maaltje te bereiden en eten Gade en ik een smakelijk veganistisch hapje mee. En nu kwamen nicht en partner zomaar de provincie in om ons een bezoek te brengen. Zo maar voor de gezelligheid en om de familiebanden te bestendigen. Familie in de ruimste zin van het woord, want het nichtje is de dochter van de zus van de moeder van mijn kinderen. Familie waar Gade en ik tot ons grote genoegen steeds bij zijn blijven horen.
We gaan gevieren uit eten in een restaurantje in de nabijheid dat ook bekend staat om zijn smakelijke veganistische gerechten.En zo wordt het weer een late zondagnamiddag en vroege zondagavond met een gouden randje. Mooie gesprekken, lekker eten en veel wederzijdse genegenheid.
Als we ze uitgezwaaid hebben kijken Gade en ik nog naar Lubach op Zondag. Ik ben geen uitgesproken fan van Lubag. Ik vind hem soms te belerend, te gelijkhebberig en dat gelijk te veel laten ondersteunen door ingeblikt of in ieder gevel geregisseerd gelach waardoor sommige one-liners blijven zweven zonder echt aan te komen. Deze zondag worden de varkens-, koeien-en kippenslachterijen en de daar heersende dieronvriendelijke praktijken aan de orde gesteld. Met terugwerkende kracht smaakt mij mijn veganistische maaltijd van en paar uur eerder nog beter, om over het dessert nog maar te zwijgen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Hoi Jan,
Mooie column. Heel herkenbaar !
Zowel dat fijne bezoek uit Amsterdam, als die veganistische verrassingen op tafel.
Groetjes van Wim
(de vriend van de zus van de moeder van je kinderen)