Vakantie?

Het was een prachtige week. De zon scheen, het regende nauwelijks en de temperatuur was aangenaam. Echt zo’n week die je hoopt op een Nederlandse vakantie. Er was een verschil. Ik had geen vakantie. Ik was bezig leuke dingen te doen, maar ik had geen vakantie. Ik heb trouwens nooit meer vakantie. Dat is een van de gevolgen van een arbeidsloos bestaan. In zoveel vrije tijd, beter gezegd eigen tijd, is er geen ruimte meer voor vakanties, noch voor weekenden. Vakanties en weekenden zijn onderbrekingen in het het arbeidzaam bestaan. Maar als de arbeid al bijna 10 jaar achter je ligt dan zijn die 10 jaar niet alleen te beschouwen als een grote vakantie, maar zijn dat ook werkelijk. Ik koester het gevoel niets meer te hoeven, maar alles te mogen. Natuurlijk zijn er van tijd tot tijd nog de kleine verplichtingen. Het is niet helemaal een afspraakloosbestaan, maar ik hoef niet dag in dag uit per se ergens te zijn.
Kun je in zo’n leven nog wel genieten van vakanties? Vakantie is ook er op uitgaan. Het is niet alleen niet werken, het is ook dingen doen, steden bezoeken, andere streken exploreren. En op die manier kan ik in mijn heel grote, de rest van bestaan durende vakantie, toch ook nog vakantie vieren. De horizon verleggen, de blik wijder maken. De komende dagen verlaat ik de stad. Ruil mijn eigen bed voor een hotelkamer elders in het land. Mijn kleine laptopje gaat mee. Er is daar ook wifi, dus reken maar vast op Berichten uit Bergen. Vier nachten met ontbijt. Het hotel heeft een zwembad en sauna. We zullen hoe dan ook nat worden, ook als we tussen de buien door fietsen. Ik verheug me nu al op het bezoek aan de boekhandel daar, de koffie bij de Pilaren, misschien bezoeken we Alkmaar, Haarlem, misschien ook niet. Ik ga met vakantie. Vakantie, die ik al jaren heb.