Gelijk

Ik trouwde een bruidspaar in de Sint Nicolaaskapel. Het burgerlijk huwelijk werd onmiddellijk gevolgd door een kerkelijke inzegening. Dat gebeurt nog maar zelden. De inzegening werd gedaan door een dominicaner pater. Dat deed mij goed. Meer dan 50 jaar geleden verkeerde ik dagelijks bij de dominicanen als leerling van het onvolprezen Dominicus College. De pater was voor deze gelegenheid in pij, die hij over zijn daagse kleren aantrok.  Ik bleef bij de inzegening, omdat ik vind dat dat hoort. Het paar, waarvan de bruid pas onlangs gedoopt was, had er een viering van gemaakt. De pater was ook bij het burgerlijk huwelijk aanwezig, dus bleef ik uit beleefdheid en uit nieuwsgierigheid bij de inzegening.
Die nieuwsgierigheid lag vooral bij nieuwsgier naar mezelf. Hoe ik met de kerkelijke formules die mij uit het verleden zo vertrouwd zijn nu nog kan omgaan. Ik heb een soort allergie ontwikkeld voor de god buiten de mensen, een afstandelijke god die elders bestiert. Een vader die niet eens meer op zondag het vlees komt snijden. In de dienst werd de onoverkomelijke tekst van 1 Korinthe 13 gelezen. Bleek familietraditie te zijn, dus vooruit dan maar. De pater koos een tekst uit de eerste brief van Johannes. Een tekst vol mededogen. Jaren geleden mediteerde ik bij Gurumayi Chidvilisananda. Haar mantra luidt “God dwells in you as you.” En nu hoor ik de pater lezen uit de Johannesbrief (1 Johannes 4:12) : “Nooit heeft iemand God gezien, maar als wij elkaar liefhebben, woont God in ons, en is zijn liefde in ons volmaakt geworden.” En de boeddhistische tekst en de tekst van Johannes schuiven over elkaar heen. Niks geen god van buitenaf, maar god van binnenuit.Misschien is dat wel wat ik geloof, maar tegelijk weet ik ook niet wat het dan is wat ik geloof. En ik ben verbijsterd over die kerk die zo’n wetgevend en normatief instituut is geworden dat zij het niet meer aan lijkt te kunnen om god in de mensen te laten wonen, maar een god buiten mij nodig heeft, zich als enige vertegenwoordiger van die god, plaatsbekleder zelfs, te beschouwen om het gelijk aan zijn zijde te houden.
Er is geen gelijk. Er zijn gelijken.