Vaandel

Ik trek een paar laatjes van een kastje open. Dat heb ik al tijden niet gedaan. Het kastje staat op mijn werkkamer. Een kastje met zes laatjes. Zes laatjes met lang vergeten spullen. In ieder geval spullen die ik niet elke dag nodig heb en evenmin elke dag mis. Lege mappen, nooit gelezen brochures, oude aantekenboekjes van lang geleden vakanties en reizen. Dat soort dingen. In een van de de mappen zit een enveloppe. Een hel oude enveloppe  afkomstig van een allang niet meer bestaande fotograaf. Een foto uit de jaren vijftig, schat ik. Heb de foto al jaren niet meer bekeken. Aan een tafel zitten zeven heren, duidelijk in hun beste pak. Achter hen staan nog eens zeven even deftig geklede heren. Twee hebben geen pak, maar dragen een priesterboord. Zij zijn de enige die geen corsage dragen. Links vooraan zit mijn vader. Hij lijkt wat argwanend te kijken. Veertien mannen en op de tafel staan 11 borrelglaasjes. Zouden er drie geheelonthouder zijn?  Om de mannen staan een tiental bloemenmanden. Er wordt duidelijk iets gevierd. Een jubileum. Uit de verhalen van mijn vader weet ik dat het niet anders kan zijn dan een feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van het zoveeljarig bestaan van de Bakkersbond. Achter de mannen hangt en groot vaandel met de naam en een afbeelding van St.Hubertus, de patroonheilige van de bond. Dat vaandel heeft nog jarenlang bij ons op zolder gehangen, uitrustend van een roerig vakbondsbestaan? Veel goudstiksel op een ondergrond van groen fluweel. Het zien van dat vaandel brengt weer een vracht aan herinnering terug. Waar het vaandel gebleven is? Het zal vast toen mijn moeder naar het bejaardenhuis ging en haar woning verliet wel teloor zijn gegaan. Jammer, want ik herinner mij nog hoe imposant ik dat vaandel vond. Zelfs op de foto maakt het indruk.Ik bel met een bekende die in het bestuur van het Vakbondsarchief Nijmegen zit. Of hij belangstelling heeft voor de foto?  De foto van de 14 mannen voor het vaandel zal worden opgenomen in het archief.