Ik raak van tijd tot tijd onder de indruk van mensen die zonder iets te zeggen of iets bijzonders te doen op een niet nadrukkelijke maar onontkoombare wijze aanwezig zijn. Door de manier van lopen, zich bewegen, de wereld inkijken hebben zij een uitstraling, een présence die aansprekend is. Ik ben niet in staat precies te omschrijven welke factoren het zijn die ten grondslag liggen aan dat fenomeen. Als zo iemand ergens binnen komt zijn ze er, is er geen ontkomen aan. Ze hebben een haast magnetische werking. Zonder aanstellerij, volkomen van nature beheersen zij de situatie.
Laat ik maar een voorbeeld geven. Ik reis af naar Amsterdam. Het is zondag en ben op weg naar het Muziekgebouw aan het IJ voor een middagconcert, samen met Gade en een vriendin. Het uitje is een verjaardagscadeau voor die vriendin. Gade en ik geven geregeld dit soort uitjes als cadeau. Dat is niet alleen leuk voor de ontvanger, maar ook voor ons als gevers.We zijn tijdig afgereisd, genoeg tijd om voor het concert nog te lunchen. Al we net aan tafel zitten zie ik een politicus binnen komen die zelf mogelijk denkt te vallen onder de categorie mensen die zojuist beschreef. Maar voor mij is het een zichzelf overschattende blaaskaak die aandacht vraagt door foute dingen op het verkeerde moment te roepen. Hij schuift een paar tafeltjes verder aan. We zitten met de rug naar elkaar. Punt.
Er komt iemand binnen die wat zoekend rondkijkt, maar die direct mijn aandacht vasthoudt. Ook omdat het gezicht en haar présence mij vaag bekend voorkomen. En verder is het een verschijning die aan mijn eerder omschrijving voldoet. Gade buigt zich voorover en vraagt op een toon die past bij de omgeving of dat niet een familielid is van een goede bekende die wij al een jaar of 10 niet meer hebben gezien. Ook Gade is onder de indruk. We twijfelen. Kan het zijn, of toch niet.
Na het concert schuiven we de zaal uit, nog steeds onder de indruk maar ook rikraaiend ja of nee. Gade spreekt haar aan. “Hè, wat een verrassing jullie weer eens te zien”, antwoordt ze hartelijk. Ook een natuurlijke eigenschap van dat soort mensen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links